Η δύναμη των λέξεων

Λένε πως οι λέξεις έχουν δύναμη. Λέω, πως οι λέξεις έχουν ψυχή. Ζωντανεύουν και φτιάχνουν μικρά θαύματα. Κάνουν τους ανθρώπους να μισούν, να αγαπούν, να συμπαθούν ή να αντιπαθούν, να ερωτεύονται... 

Πόσες φορές δεν κρεμαστήκαμε απο τα χείλη κάποιου, σαν πολυέλαιοι, επειδή χειριζόταν εξαιρετικά τον λόγο; Πόσες φορές δεν γλυκαθήκαμε με μια λέξη, αντί με γλυκό του κουταλιού συκαλάκι και πόσες φορές δεν πικραθήκαμε, επειδή μια λέξη έφερνε περισσότερο σε δηλητήριο; 

Η απάντηση, σύντομη και απλή: πολλές.

Δεν ξέρω τι σόι ηχώ έχει η κάθε λέξη. Ξέρω, πάντως, μία που όταν την ακούν οι άνθρωποι πανικοβάλλονται και αυτή, δεν είναι άλλη από το τέλος. Ξέρω πολλά τέλη, και δεν αναφέρομαι στα τέλη κυκλοφορίας και άλλα (πολύ) δυσάρεστα. 

Το τέλος μιας φιλίας, μιας επαγγελματικής συνεργασίας, μιας σχέσης (με αυτόν τον τίτλο μέχρι και Όσκαρ πήραμε. Πήραμε, πήραν, δεν έχει σημασία).

Η λέξη 'τέλος' τρομάζει γιατί έχει οριστικό και ενίοτε, αμετάκλητο χαρακτήρα. Σημαίνει αυτό που όταν τελειώσει, δεν θα αρχίσει ξανά ή και να αρχίσει δεν θα είναι ποτέ ίδιο. Κάτι θα έχει ραγίσει, κάτι θα έχει σπάσει ανεπανόρθωτα. Ακόμα κι αν καταφέρεις να το κολλήσεις, πάντα, κάτι θα λείπει. Θα είναι εκείνο το μικρό, κομματάκι που έχει θρυμματιστεί τόσο πολύ, ώστε δεν αξίζει καν να το αναζητήσεις, οπότε, μοιραία, θα πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων. 

Τότε, ακριβώς, οι άνθρωποι πανικοβάλλονται. Πανικοβάλλονται γιατί καλούνται να αντιμετωπίσουν μια νέα κατάσταση, όπου θα κυριαρχεί το ''χωρίς'' και το ''άνευ''. Χωρίς τον φίλο που έχασες, χωρίς εκείνον που νόμιζες για έρωτα της ζωής σου, χωρίς το συνεργάτη που εμπιστευόσουν.

 Υπάρχουν, όμως κι εκείνοι, οι άλλοι, που γοητεύονται από το άγνωστο, που ξέρουν πως όλα ή σχεδόν όλα σε αυτή τη ζωή, κάποτε, τελειώνουν. Είναι εκείνοι που προσδένονται γερά στη θέση τους, σφίγγουν τα δόντια, τελειώνουν ό,τι δεν πάει άλλο με οποιοδήποτε κόστος και πάνε παρακάτω.

Άλλωστε, κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή. 

Εσύ που γκρινιάζεις, μπορεί στην επόμενη στροφή να βρεις ό,τι αναζητάς κι αυτό δεν μπορεί παρά να έχει, μόνο, ένα όνομα ξαφνικός έρωτας Γύρνα το τιμόνι.