Λατρεύω το γέλιο. Το γέλιο, το αληθινό, το αυθόρμητο. Εκείνο που βγαίνει αβίαστα και γαληνεύει τα έσω, χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Περισσότερο, όμως, λατρεύω τους ανθρώπους που με κάνουν να γελάω. Εκείνους, που εκτός από καρδιά, έχουν μια φλόγα άσβεστη στην ψυχή να καίει χειμώνα-καλοκαίρι, με το ίδιο πάθος.
Εκείνους, που αντιλαμβάνονται πότε κλαις (κι ας μην σε βλέπουν, δεν χρειάζεται) και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να γελάσεις.
Άλλος, σου στέλνει το ζώδιο της ημέρας, κατηγορώντας τον ανάδρομο Ερμή για την κατάντια σου/μας ή ψάχνει να βρει τον αστρολόγο με τις καλύτερες προβλέψεις. Άλλος, παρότι μπορεί να είναι σε χειρότερη κατάσταση από σένα, σου στέλνει ένα μήνυμα γεμάτο χιούμορ, οπότε θες, δεν θες, θα γελάσεις. Κι άλλος, σου φέρνει στη δουλειά το πρωινό του δημιούργημα, καλλιτεχνικής εμπνεύσεως, βεβαίως-βεβαίως, γιατί ξέρει ότι θα γελάσεις.
Κάπως έτσι, σκέφτεσαι πως ό,τι αξίζει είναι μια ζωή με γέλιο. Ό,τι αξίζει είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε κάνουν να γελάς. Ανοίγω το ραδιόφωνο και το τραγούδι που παίζει συνηγορεί απόλυτα στις σκέψεις μου. Μ' αρέσεις γιατί...
Πολύ όμορφο το κείμενο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γέλιο είναι χαρά και ζωή.Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους που γελούν με αυτό το πηγαίο γέλιο από την καρδιά τους και δημιουργούν γύρω τους θετική διάθεση.Αυτούς λοιπόν,καθώς και τους ανθρώπους που σε κοιτούν στα μάτια, ποτέ δεν τους φοβήθηκα!...αν το σχόλιο σου θυμίζει κάτι, από την χθεσινή σου ανάρτηση στο f/b, είναι γιατί προέρχεται από το ίδιο άτομο.Καλή συνέχεια και πάντα επιτυχίες.
Καλημέρα, Αρμονία! Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω "εδώ"! Οκ, κατάλαβα! Εύχομαι ό,τι καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφή