Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Προσωρινά κλειστόν!

Σχεδόν έφυγε και ο Ιούλιος... Το ξανθό καλοκαιράκι έχει ακόμα μπροστά του... Αντηχούν οι φωνές μικρών και μεγάλων... παιδιών στις παραλίες, γεμίζουν οι γειτονιές από ανθρώπους που ξενυχτούν στα μπαλκόνια τους, ασφυκτιούν τα γραφικά σοκάκια των νησιών και το φεγγάρι κάνει βόλτα σε έναν ουρανό υπέροχα φωτεινό. Θαλασσινά φιλιά φτάνουν από το πέλαγος, εναποθέτοντας προσεχτικά στην άμμο κοχύλια και όστρακα, μυστικά ξεχασμένα στο βυθό...

Αυτό το καλοκαίρι φίλοι μου, να ξεκουραστείτε, να αφήσετε πίσω τις έγνοιες, όσο αυτό είναι εφικτό, και με το καλό να ανταμώσουμε πάλι! Γιατί όπως σωστά σημείωσε ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης, το φθινόπωρο είναι μυσταγωγία! Εις το επανιδείν!

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ: ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Σαν σήμερα, στις 12 Ιουλίου του 1904, γεννήθηκε ο σπουδαίος Χιλιανός συγγραφέας και ποιητής Πάμπλο Νερούδα.  Θεωρείται ο σπουδαιότερος ποιητής της Λατινικής Αμερικής του 20ου αιώνα. Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις εξαιτίας της πολιτικής του δράσης.  Από το ποιητικό του έργο ξεχωρίζουν:

  • «Crepusculario»
  • «Veinte poemas de amor y una canciσn desesperada»
  • «Residencia en la tierra»
  • «Tercera residencia»
  • «Canto general»
  • «Los versos del capitαn»
  • «Odas elementales»
  • «Extravagario»
  • «Memorial de Isla Negra» και
  • «Confieso que he vivido»
Ο ίδιος, αναφερόμενος στο έργο του, έλεγε χαρακτηριστικά:
''Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης''.   

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ειρήνη Φραγκάκη

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ είναι το πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Φραγκάκη. Μια νέα συγγραφέα που ήδη από το πρώτο της βιβλίο καταφέρνει να κερδίσει τον αναγνώστη! Ένα βιβλίο για τις μεγάλες αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε όταν όλα γύρω μας μοιάζουν γκρίζα. Ένα βιβλίο στους ήρωες του οποίου ο καθένας από εμάς μπορεί να ''διαβάσει'' τον εαυτό του...  Ένα βιβλίο για τις ''φυλακές'' από τις οποίες καλούμαστε να αποδράσουμε... Γιατί ναι, καλούμαστε να το κάνουμε για χάρη του ίδιου μας του εαυτού, και μην ξεχνάτε...  Κανένας άλλος δεν θα το κάνει για εμάς. Ίσως αυτός ο άλλος μας προσφέρει ένα χέρι βοηθείας αλλά και πάλι, είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε για την κατάληξη της ιστορίας... Καλοτάξιδο Ειρήνη!

 ''Κάποτε έβλεπα τη ζωή μου σαν να ήμουν κλεισμένη πίσω από σίδερα λες και δεν υπήρχε αέρας εκεί που με είχαν κλείσει. Aσφυκτιούσα αλλά δεν το καταλάβαινε κανείς.

Ποιος άλλωστε θα είχε την ΄΄καλοσύνη΄΄ να ενδιαφερθεί για μένα για το πως ένιωθα ή για το τι με απασχολούσε; Ποιος θα μπορούσε έστω και μια φορά στην ζωή μου να με ρωτήσει για το τι πραγματικά είχε ανάγκη η ψυχή μου; Απολύτως κανείς. Κανείς μέχρι που βρέθηκε στο δρόμο μου εκείνος! Εκείνος που όχι μόνο νοιάστηκε για μένα αλλά και ό,τι έκανε ήταν πραγματικά αληθινό και βγαλμένο μέσα από την καρδιά του.

Αυτόν τον άνδρα αγάπησα γιατί μου έμαθε τι θα πει ζωή και τι σημαίνει να αναπνέεις χωρίς να χρειάζεσαι μάσκα οξυγόνου όταν όλα γύρω σου γίνονται καταπιεστικά και μια θηλιά για να σε πνίξουν. Αυτόν που μου έδειξε τον τρόπο πώς να το κάνω χωρίς να έχω τύψεις ότι κλέβω... την ανάσα κάποιου άλλου...'' (Από το βιβλίο)



Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ειρήνη Φραγκάκη
ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ