Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου, Ιωάννα Μπακιρτζή-Μπαμπέτα

Πάντοτε πίστευα πως η συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, δεδομένου ότι τα παιδιά δεν είναι μόνο  δέκτες μηνυμάτων  μα και οι πιο αυστηροί κριτές. Δεκάδες είναι τα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά, ωστόσο κάποια ξεχωρίζουν και αυτό γιατί οι συγγραφείς τους διακρίνονται για την ιδιαίτερα ευαισθησία τους απέναντι στους μικρούς αναγνώστες τους. Σε αυτήν την κατηγορία, αν μπορούμε να μιλάμε για κατηγορίες, θεωρώ πως ανήκει το βιβλίο της Ιωάννας Μπακιρτζή Μπαμπέτα «Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου».
Τρυφερό, διδαχτικό, ξεχειλίζει από νοήματα οικεία και γνώριμα. Μια ιστορία γνώριμη, καθημερινή. Ένα αγόρι που αναζητεί απεγνωσμένα ένα λουλούδι για τη δασκάλα του, όπως ακριβώς κάνει ο συμμαθητής του. Στα παιδικά του  μάτια νιώθει πως τα λουλούδια του δεν είναι αντάξια του φίλου του, κι απογοητεύεται. Η παιδική όμως ευρηματικότητα έρχεται να δώσει το δικό της όμορφο τέλος κι ο μικρός μας ήρωας χαμογελά ξανά.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που «αγγίζει» με τρυφερότητα τον όμορφο κόσμο των παιδιών, το άγχος που συχνά βιώνουν και εμείς οι μεγάλοι αδυνατούμε να κατανοήσουμε, την ανάγκη τους για αποδοχή, το άγχος της απόρριψης, και τελικά το πιο όμορφο χαμόγελο που όταν βγαίνει από τα χείλη τους αρκεί για να φωτίσει όλον τον κόσμο!  Μπράβο Ιωάννα μου!
Και για να είμαι δίκαιη, ένα μεγάλο μπράβο και στην Βίλλυ Καραμπατζιά, της οποίας η εικονογράφηση έδωσε ξεχωριστό χρώμα στο βιβλίο!

 
Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου, Ιωάννα Μπακιρτζή Μπαμπέτα
Εκδ. Λιβάνης

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ: ένα εξαιρετικό βίντεο...

Μια όμορφη έκπληξη με περίμενε εχτές το βράδυ όταν ο αγαπημένος φίλος Αλέξανδρος Μπαβέας μου έστειλε ένα βίντεο με αφορμή στο μυθιστόρημά μου ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ. ''Ντυμένο'' ορχηστρικά με τη πασίγνωστη μελωδία ''Send me an angel'' του συγκροτήματος των Scorpions, αλλά και με αποσπάσματα του βιβλίου και εικόνες που σε ταξιδεύουν, ο Αλέξανδρος κατάφερε να προσδώσει μοναδικό χρώμα σε ένα βιβλίο που για μένα σημαίνει πολλά! Το "ευχαριστώ'' νομίζω πως είναι λίγο Αλέξανδρε...

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Βόλτα στο φεγγάρι, Δημήτρης Νίκου


«ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ δεν θα είναι άσχημη», συλλογίστηκα και κάπως έτσι βρέθηκα μια Κυριακή στο Μοναστηράκι για να απολαύσω μέσα από τα μάτια του αφηγητή τους μικρούς θησαυρούς που μπορεί κανείς να βρει εκεί. Ένα αγαπημένο συγγενικό μου πρόσωπο κάνει ακριβώς ό, τι και ο αφηγητής μας. Βόλτες στο Μοναστηράκι, εκεί όπου κάποιος μπορεί να ανακαλύψει ανάμεσα σε στοίβες παλιών πραγμάτων κρυμμένες ακόμα κι ολόκληρες ζωές. Μπροστά σε μια τέτοια ανακάλυψη φαίνεται πως βρίσκεται ο ήρωάς μας όταν ανακαλύπτει ένα ντοσιέ που φέρνει έναν παράξενο τίτλο (για ντοσιέ) αλλά απ’ ότι φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του!
Από τη στιγμή εκείνη και μετά, η αφήγηση παραπαίει μεταξύ φανταστικού και ρεαλιστικού, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα όμως κι ένα όνειρο που κρύβουν μέσα τους τη σύγκρουση. Όχι μια τυχαία σύγκρουση, αλλά την σύγκρουση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Την πιο επίπονη, την πιο δύσκολη, αλλά κι εκείνη που όταν πραγματωθεί θα οδηγήσει στη λύτρωση της ψυχής  και θα μας αποδεσμεύσει από τους φόβους και τις Ερινύες. Μια σύγκρουση που φαντάζει δυσβάσταχτη αλλά παίρνει τελικά χαρακτήρα Κάθαρσης.
Ο Δημήτρης Νίκου με εξαιρετική μαεστρία, με λόγο που κυλά σαν γάργαρο ποτάμι, μας ωθεί σε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας. Ένα βιβλίο που προβληματίζει χωρίς να κουράζει, ένα βιβλίο που καταφέρνει ό, τι υπόσχεται ο τίτλος του… Μια βόλτα στο φεγγάρι!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
''Απώλεια και εξομολόγηση.
Αναμνήσεις που ξεκλειδώνουν το ερμάρι των πιο πολύτιμων εικόνων της ψυχής. Σκέψεις, διηγήσεις και όνειρα που συνδέουν με μια λεπτή -σχεδόν διάφανη- κλωστή, τη φαντασία και την αλληγορία με την πραγματικότητα. Μικρά και μεγάλα κομμάτια από τις υποστάσεις του εαυτού και του είναι, που όλα μαζί συνθέτουν το πολύχρωμο βιτρό μιας ζωής. Υποστάσεις ίδιες, μα ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές, ξένες αλλά την ίδια στιγμή δικές μας.
Γράφει και εξομολογείται σ' αυτό που τον πήρε απ' το χέρι και του άλλαξε τη ζωή, στη δύναμη που μετέβαλε τη ροπή των πραγμάτων. Αφήνεται να παρασυρθεί και να παρασύρει σε διαδρομές δαιδαλώδεις, που πρέπει να περπατούνται αργά, προσεκτικά.
Εξομολόγηση με αφορμή μια απώλεια, που γίνεται παρουσία ισχυρή, ξανά και για πάντα''.

Βόλτα στο φεγγάρι, Δημήτρης Νίκου
Εκδ.Ίαμβος