Όνειρα δίχως ουρανό, Κατερίνα Σωπύλη-Μπουγαζιανού

Πριν καιρό έφτασε στα χέρια μου ένα βιβλίο, ανέκδοτο τότε, μα γεμάτο ελπίδες και προσδοκίες για το μέλλον. Συγγραφέας του μια νεαρή γυναίκα, η Κατερίνα Σωπύλη-Μπουγαζιανού, που εναπόθεσε τα δικά της όνειρα σε μερικές κόλλες χαρτί. Η ιστορία που πραγματεύεται θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας. Ίσως σε μια άλλη ζωή, να κρατούσαμε εμείς τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Είναι η ιστορία μιας σύγχρονης Ελληνίδας με πολλαπλούς ρόλους: μιας εργαζόμενης, μιας συζύγου, μιας μητέρας. Η ζωή  κυλά γοργά κι εκείνη τρέχει ξοπίσω της, μήπως και αδράξει λίγες στιγμές μόνο για εκείνην.  Η ζωή δεν είναι εύκολη όταν είσαι γυναίκα, ιδίως όταν ο σύντροφός σου, όχι μόνο μοιάζει απρόθυμος να σταθεί στο πλάι σου, αλλά κάνει και την ήδη δύσκολη καθημερινότητά σου δυσκολότερη. Μέχρι που μια μέρα, ένα ξεχασμένο συναίσθημα χτυπά την πόρτα της Μυρτούς (της πρωταγωνίστριάς μας) για να ξυπνήσει ό,τι αποκοιμήθηκε πριν καιρό. Είναι ο έρωτας, αυτό το φτερωτό αγόρι που σημαδεύει με τα βέλη του τις καρδιές των θνητών. Ένας έρωτας που ξεπηδά μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή ανάμεσα σε μια Ελληνίδα κι έναν Τούρκο.  Είναι η στιγμή που η ηρωίδα μας θυμάται τι σημαίνει γυναίκα, τι σημαίνει άνθρωπος με όνειρα.

Η Κατερίνα Σωπύλη-Μπουγαζιανού ξεδιπλώνει τις ιδιοτροπίες της μοίρας, τον τρόπο που ανακατεύει τα χαρτιά και ταράζει, μπερδεύει ή και ανακατώνει παντελώς τις ζωές των ανθρώπων με τρόπο απρόσμενο.  Θίγει θέματα ταμπού για ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας και υμνεί τη γυναίκα που τολμά να βγει από τα στεγανά της μικροαστικής αντίληψης και να διεκδικήσει τον χαμένο της εαυτό. Περιγράφει εξαίσια τις ανθρώπινες σχέσεις, επικεντρώνοντας την προσοχή της  στην αποξένωση και τη μοναξιά, αλλά και στην ανάγκη για συντροφικότητα. Δίνει έμφαση στα social medias, ως κυρίαρχο μέσο ενημέρωσης, αλλά και επικοινωνίας και στο πώς επιδρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Τελικά, έχουν τα όνειρα ουρανό, αναρωτιέται κανείς περιπλανώμενος στις σελίδες του βιβλίου.  Προτιμώ την αισιόδοξη πλευρά του θέματος. Κάθε όνειρο έχει κάπου να ακουμπήσει, ακόμα κι αν αυτό είναι απλώς ένα μικρό συννεφάκι που περνά από δίπλα μας. Άλλος, το αντιλαμβάνεται εγκαίρως και ταξιδεύει μαζί του και άλλος, το χάνει. Τότε, δεν έχει απλώς να περιμένει το επόμενο. Όσο για την απάντηση της συγγραφέως, δεν έχετε παρά να αναζητήσετε τη νουβέλα της. Θα σας αποζημιώσει! Καλοτάξιδο, Κατερίνα!

  

Όνειρα δίχως ουρανό, Κατερίνα Σωπύλη-Μπουγαζιανού

Εκδ. Αναζητήσεις