Ευτυχία θα πει.

Είναι παράξενο πώς ένα συνηθισμένο μεσημέρι στη δουλειά μπορεί να μετατραπεί σε φιλοσοφική αναζήτηση. Δευτέρα μεσημέρι και οι μαθητές μου καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να διαβάσουν. Και λέω προσπάθειες γιατί λίγο τα Χριστούγεννα που βρίσκονται προ των πυλών, λίγο το γεγονός ότι είναι μεσημέρι, η βαρεμάρα στην τάξη χτυπάει κόκκινο. 

Η καλύτερη μαθήτριά μου σηκώνει χέρι και ζητάει βοήθεια.

 Είμαστε στο λήμμα Ε και χρειάζεται λέξεις που αρχίζουν από αυτό. 

Ευτυχία, πετάγεται ένας συμμαθητής της. 

«Τι να γράψω ότι σημαίνει;» ρωτά απορημένη. 

Χμ, κοίτα που πέσαμε στα βαθιά. Άντε να εξηγήσεις τώρα τι είναι ευτυχία.  

Οκ, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. 

Η ευτυχία είναι μια κατάσταση.  

Όταν σε πλημμυρίζει, αισθάνεσαι σαν κάτι να γαργαλά τις αισθήσεις σου. 

Νιώθεις πως έχεις μετακομίσει πάνω σε ένα γαλάζιο –για το χρώμα δεν παίρνω όρκο, ο καθένας ας βρει τι του ταιριάζει-συννεφάκι και μαζί του ταξιδεύεις.  

Το τι σε έχει ανεβάσει σε αυτό είναι άλλο θέμα, υποκειμενικό θα έλεγα.  

Προσπαθώ να σκεφτώ τι κάνει εμένα ευτυχισμένη. 

Κλείνω τα μάτια. 

Χμ, όχι δύσκολο τελικά. 

Η ευτυχία μέσα μας ξεκινά από τα μικρά πράγματα και επεκτείνεται.

 Είναι  ένα τραγούδι, μια εικόνα, ένα τριαντάφυλλο που ανθίζει,  η όψη του φεγγαριού μια καθαρή νύχτα, οι ατελείωτες ώρες στο αυτοκίνητο με συντροφιά ένα αγαπημένο cd, μια βόλτα στη θάλασσα, μα κυρίως ένα αγαπημένο πρόσωπο να ζεσταίνει την καρδιά σου. 

 Ίσως τελικά η μεγάλη ευτυχία να κρύβεται ακριβώς εκεί.  

Γιατί η μέρα αποκτά ξεχωριστό χρώμα όταν ένας αγαπημένος σού γράφει την καλημέρα του, όταν το τηλέφωνο  χτυπάει μια δύσκολη μέρα και μια φωνή που αγαπάς στην άλλη άκρη του ακουστικού έρχεται να καλμάρει λίγο το τσιτωμένο νευρικό σου σύστημα.  

Παραδέξου το. Μόλις ακούς τη φωνή που θέλεις, αυτόματα παύεις να θες να πνίξεις τον καθένα που περνά από μπροστά σου. Όταν τον βλέπεις κιόλας, οι εσωτερικές σου καμπάνες χτυπάνε χαρμόσυνα.

Το μόνο πρόβλημα με την ευτυχία είναι ότι είναι εφήμερη. 

Πώς λέγαμε κάποτε μόνιμο προσωπικό και πια δεν ισχύει; 

Έτσι ακριβώς.

 Η ευτυχία έρχεται και φεύγει όποτε της καπνίσει. 

Η διάρκειά της ποικίλλει κάθε φορά και δεν είναι πάντα στο χέρι σου να την κρατήσεις αλλά είναι στο χέρι σου να προσπαθήσεις.

 Πάνω από όλα όμως, η ευτυχία είναι στιγμές. 

Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο πείθομαι. 

Το συμπέρασμα είναι απλό, ζήσε τις στιγμές. 

Άνοιξε την αγκαλιά σου και ετοιμάσου να τις δεχτείς. 

Πάψε να αναζητάς το υπέρτατο, ίσως και να μην υπάρχει. 

Πάψε να πιστεύεις σε παραμύθια όταν στα πόδια σου απλώνεται η ζωή. 

Εύκολη δεν είναι και ούτε ποτέ χαρίστηκε σε κανέναν. Μπορείς όμως να την ζήσεις παλεύοντας για το καλύτερο.

 Αφουγκράσου τον κόσμο γύρω σου, τόλμα!

 Κάτι μου λέει πως η ευτυχία κρύβεται σε πράγματα που δεν τα περιμένεις, σε πρόσωπα που πριν φάνταζαν ξένα και τελικά, ίσως και να μην είναι ή να μην ήταν ποτέ.

Η ευτυχία, ακόμα κι όταν παίζει κρυφτούλι, κάποτε φανερώνεται...