Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη,

ξέρω πως σου στέλνω το γράμμα μου με ανορθόδοξο τρόπο αλλά αφενός ελπίζω να διατηρείς official λογαριασμό στο Facebook και αφετέρου να τον διαχειρίζεσαι εσύ και όχι κάποιο από τα ξωτικά σου. Δεν χρειάζεται να μάθει όλο το Ροβανιέμι τα 'άπλυτά' μας.

Γνωρίζω επίσης πως στο στέλνω στην εκπνοή σχεδόν του χρόνου αλλά οι τελευταίες μέρες παραήταν κουραστικές για μένα. 

Μην ανησυχείς όμως γιατί δεν σκοπεύω να σου ζητήσω το παραμικρό. 
Όχι, γιατί δεν ήμουν καλό παιδί.
Πιστεύω πως ήμουν.
Κυρίως, επειδή αντιστάθηκα στον πειρασμό να φερθώ σε κάποιους ανάλογα με τη (γαϊδουρινή) συμπεριφορά τους.
Τελικά, όπως είδες, δεν το έκανα.

Ξέρεις καλύτερα από μένα πως δεν αξίζει τον κόπο να χάνεις τον εαυτό σου και να μιμείσαι συμπεριφορές που δεν σου ταιριάζουν.

Έλεγα λοιπόν πως δεν θέλω να μου φέρεις τίποτα, απολύτως τίποτα.

Όχι πως δεν μου λείπουν πράγματα αλλά ξέρεις, σήμερα, καθώς ταξίδευα και έβλεπα τη θάλασσα σκεφτόμουν ότι το καλύτερο δώρο μου το έφερες όταν μάλλον μπέρδεψες τις εποχές και πίστεψες πως είσαι καλοκαίρι στην Αυστραλία. 

Απλώς, σ' ευχαριστώ.

By the way, αν σου περισσεύει, ρίξε λίγη μαγική σκόνη πάνω από την πόλη. Είναι ωραίο πράγμα η αγάπη.

Καλό σου δρόμο και...
Χο χο χο χο!

Με αγάπη, η Νατάσα που αρνείται να μεγαλώσει.