Θα θυμάμαι πάντα εκείνο το
μεσημέρι που το λεωφορείο έφευγε αφήνοντας πίσω ένα κομμάτι από εμένα. Τα άλλα
μου κομμάτια τα είχες πάρει εσύ.
Για μένα κράτησα μόνο τις αναμνήσεις από
εσένα, εκείνες τις αναμνήσεις που πύρωναν την καρδιά μου και την κρατούσαν
ζωντανή όταν ήθελα να πέσω κάτω και να αρχίσω να φωνάζω αδυνατώντας να πιστέψω τη φυγή- κι ας ήξερα πως το τέλος ήταν στην πραγματικότητα η αρχή.
Στη ζωή, υπάρχει
κάτι πολύ δυνατό και λέγεται μαγεία.
Κάποιοι, τη βάφτισαν παραμύθι.
Την έβαλαν
σε γυάλινα γοβάκια και της έδωσαν πολλά και διαφορετικά ονόματα, αλλά η αληθινή
μαγεία κρύβεται πάντα στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Έχεις προσέξει πώς κοιτάζει
ερωτευμένος τον άνθρωπό του; Αν όχι, προσπάθησε.
Θα δεις μικρές νεράιδες να
χορεύουν γύρω του και να αφήνουν τη λάμψη τους.
Ακόμα κι εσύ που δεν πιστεύεις
στη μαγεία, θα πειστείς.
Γιατί η μαγεία βρίσκεται εκεί που δεν την περιμένεις.
Όχι σε σακουλάκια, όχι σε τυποποιημένες καταστάσεις, όχι στο συνηθισμένο.
Σίγουρα, όχι στο νορμάλ.
Την κουβαλούν εκείνοι που έχουν άστρο στα μαλλιά να τους
φωτίζει κι αν είσαι τυχερός, θα πάρεις λίγη από τη δική τους.
Αν όχι, λυπάμαι
αλλά δεν ξέρεις τι χάνεις.
Μη φοβάσαι.
Τη μαγεία όταν την
πασπαλίσουν γύρω σου οι Μοίρες, μόνο ευλογημένος είσαι.
Για ό,τι έφεραν στη ζωή σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου