Kάθε χρόνο στις γιορτές τα ίδια. Κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, οι πάντες ηρεμούν και αρχίζουν τις ευχές ή τους σπουδαίους λόγους για την αξία της Υγείας, της Φιλίας, του να έχεις τους αγαπημένους σου κοντά κτλ.
Θα μου πεις, και τι θες; Να γκρινιάζουμε 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα και κάθε λεπτό; Όχι, δεν θέλω αυτό. Θέλω, απλώς, ειλικρίνεια στις διαπροσωπικές σχέσεις όλο τον χρόνο (τι εγωίστρια που είμαι, ξέρω). Αν είσαι κακοπροαίρετος, ακόμα κι αν κάνεις ένα διαλλειματάκι για τις ημέρες του Πάσχα, μόλις περάσει, πάλι κακοπροαίρετος θα είσαι. Αν αποσκοπείς στο να βγάλεις το μάτι του γείτονα, μπορεί να τον κοιτάξεις με δήθεν συμπάθεια καθώς θα σουβλίζει τον οβελία, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως το επόμενο κιόλας πρωινό, θα του φέρεις την αστυνομία για διατάραξη κοινής ησυχίας. Εν ολίγοις, όλοι κάνουμε ένα break τις γιορτινές μέρες και μετά, συνεχίζουμε ακάθεκτοι... Κοινώς, ο καθένας το βιολί του... Οπότε, μου κάνει λίγο περιττό να υποκρίνομαι πως χαίρομαι που βλέπω τον τάδε γνωστό μου και μόλις γυρίσει την πλάτη, πιάνω το κουτσομπολιό για ό,τι τον αφορά.
Βέβαια, ''ευτυχώς΄΄, υπάρχουν, πάντα, εκείνοι που με αφορμή τις γιορτινές μέρες φανερώνουν το καλό ή το κακό τους πρόσωπο. Αφορμή, συνήθως, το δώρο που δέχονται και οι αντιδράσεις τους.
Όπως και να 'χει, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από αυτό που πραγματικά είναι. Απλώς, παίρνει τον χρόνο του, κάνει το διάλλειμά του και ξανά προς τη δ(λ)όξα τραβά...
Άντε, και καλή μας Ανάσταση προσδοκώντας το αληθινό θαύμα, εκείνο που μας κάνει να αλλάξουμε πραγματικά και να αποτινάξουμε τον κακό μας εαυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου