Δύο σε ένα μια βραδιά, Κατερίνα Μηνά.

Στις 30 Μαρτίου, η Κατερίνα Μηνά βρέθηκε στην Αθήνα για την παρουσίαση των δύο έργων της, του αγαπημένου μου παραμυθιού: Φωτεινούλης, το αστεράκι που φοβόταν το σκοτάδι'' και του πρώτου της μυθιστορήματος, ''Έτσι απλά, αυστηρώς ακατάλληλο για ηθικολόγους''. Για το μυθιστόρημα, μίλησε η συγγραφέας και φίλη, Κάκια Ξύδη και για το παραμύθι, εγώ. Λίγα λόγια για τον μαγικό κόσμο του παραμυθιού από μένα...

Από τότε που γεννήθηκα, νομίζω πως ό,τι αγαπούσα περισσότερο ήταν το διάβασμα.  Μπορούσα να χάνομαι στις σελίδες των βιβλίων, να ρουφάω τις λέξεις χωρίς σταματημό. Μα περισσότερο, αγαπούσα, πάντοτε, τα παραμύθια.  Κυριολεκτικά, γινόμουν ένα με τους ήρωες τους και ακολουθούσα τα βήματά τους στους φανταστικούς τόπους που έπλαθαν για λογαριασμό μας, οι συγγραφείς του.

Κάποτε, ξαπόσταινα μια στιγμή και αναρωτιόμουν τι  να σκεφτόταν ο συγγραφέας όταν

έγραφε, πόσο παιδί μπορεί να είχε παραμείνει κάποιος-από επιλογή- στην ψυχή. Όταν γνώρισα την Κατερίνα, βεβαιώθηκα για τις αρχικές  μου υποψίες.  Όποιος γράφει παραμύθια, μόνο τρυφερή ψυχή μπορεί να έχει.

Η Κατερίνα, με το πρώτη της πόνημα, επιλέγει να μας ταξιδέψει, αρχικά, στο διάστημα. Σε έναν γαλαξία, στον δικό μας γαλαξία, τον ηλιακό, που σφύζει κυριολεκτικά από ζωή, αν και όχι ακριβώς, όπως τη γνωρίζουμε. Δεν θα συναντήσουμε, δηλαδή, τον Ερμή, τον Δία και την Αφροδίτη, αλλά πλανήτες όπως την κυρία Τουρτίτσα, τον Ζουζουνοπλανήτη και την Καθαρούλα. Κυρίαρχο ον, πάντοτε, ο ήλιος. Φωτοδότης και ζωοδότης, ρυθμιστής των πάντων, υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία του κόσμου μας.

Σε μια τέτοια γωνιά, λοιπόν, του ουρανού, γεννιέται  κάποτε ένα αστεράκι, ο Φωτεινούλης, που παρότι μοιάζει με τα άλλα άστρα, στην πραγματικότητα είναι διαφορετικό. Φοβάται το σκοτάδι. Το τρέμει για την ακρίβεια. Μα είναι δυνατόν άστρο να φοβάται το σκοτάδι; Πώς θα λάμψει;

Τη λύση, τη δίνει ο ήλιος, που στέλνει το αστεράκι στη γη για να ξεπεράσει τον φόβο του.  Κι αν η γη είναι για μας το σπίτι μας, για τον Φωτεινούλη είναι ένας κόσμος πρωτόγνωρος, γοητευτικός, μα και συνάμα, τρομαχτικός.  Στο ταξίδι του, όμως, ο Φωτεινούλης δεν θα είναι μόνος, αλλά έχει για σύμμαχο ένα αγόρι, το οποίο ουσιαστικά υιοθετεί το αστεράκι μας.

Κάπως έτσι, γεννιέται μια μεγάλη φιλία και αρχίζει η εξερεύνηση του μαγικού πλανήτη που ακούει στο όνομα ‘γη’. Κάπως έτσι, ξεκινάει και το δικό μας ταξίδι μέσα από τα μάτια του Φωτεινούλη.

 Η Κατερίνα Μηνά παραδίδει  μέσα από τις σελίδες του παραμυθιού της  – ας μου επιτραπεί η έκφραση- μαθήματα ανθρωπιάς. Καταρχάς, υμνεί τη φιλία. Τη γνήσια, αληθινή φιλία, αυτή που δεν υπόκειται σε περιορισμούς και ξεπερνά τα όρια, ακόμα και όταν οι εμπλεκόμενες μεριές διαφέρουν,  όπως ακριβώς διαφέρει ένα παιδί κι ένα αστέρι, αλλά τα ενώνει η αθωότητα και η αγάπη. Η αγάπη για τον διπλανό, τον πλανήτη, τα ζώα και τα φυτά.

Η Κατερίνα Μηνά μιλάει, επίσης, για τον φόβο. Όχι για τον φόβο ως ταμπού, μα σαν κάτι φυσιολογικό, που δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε, γιατί μόνο έτσι μπορεί, κάποτε, να τον αντιμετωπίσουμε.   

Με την πένα της, μας προβληματίζει, παρουσιάζοντας τον κόσμο μας, τον κόσμο όπου ζούμε εμείς και οι αγαπημένοι μας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Τις ομορφιές του, όπως τον μαγευτικό βυθό της θάλασσας, τα γαλάζια νερά της και τα πλάσματα που κατοικούν εκεί, αλλά και τις ασχήμιες του: τις γκρίζες πολυκατοικίες που ορθώνονται πανύψηλες κρύβοντας τον γαλάζιο ουρανό, το καυσαέριο και τους εξοντωτικούς, σύγχρονους ρυθμούς. 

Η Κατερίνα γράφει ένα παραμύθι για παιδιά, αλλά θεωρώ πως στοχεύει στις καρδιές των μεγάλων. Εκείνοι είναι που πρέπει να κατανοήσουν τα βαθύτερα νοήματα και τις αλήθειες αυτού του κόσμου. Τα παιδιά, άλλωστε, δεν τις έχουν ανάγκη. Τα παιδιά ατενίζουν τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής, της παιδικής ψυχής που είναι καθαρή και αμόλυντη. Στους μεγάλους, λοιπόν, απευθύνεται η Κατερίνα. Σε όλους εμάς, που έχουμε ξεχάσει να βλέπουμε με τα μάτια του Φωτεινούλη. Αλλά η Κατερίνα είναι γενναιόδωρη. Ξέρει ότι κι εμείς, κάποτε, θα πιάσουμε στα χέρια μας το παραμύθι της, θα το ξεφυλλίσουμε για να το διαβάσουμε σε όποιους αγαπάμε περισσότερο: στα παιδιά, στα ανίψια, στα εγγόνια μας. Άρα, ναι. Ο Φωτεινούλης θα βρει, τελικά,  τρόπο να αγγίξει τις καρδιές μας… Καλοτάξιδο από καρδιάς!

Και τα δύο έργα της κ. Μηνά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος.