Θυμήσου πόσα μου χάρισες, Βασίλης Πέρρος

Ο συγγραφέας και φίλος, Βασίλης Πέρρος, γράφει (για την ακρίβεια, μίλησε, κιόλας) για το μυθιστόρημά μου, Θυμήσου πόσα μου χάρισες, που κυκλοφορεί από τη Δυάς εκδοτική.

Πρώτα απ΄ όλα να σας καλησπερίσω όλους με τη σειρά μου και να ευχαριστήσω τη Νατάσα Γκουτζικίδου, που μου εμπιστεύτηκε την παρουσίαση του βιβλίου της. Με τη Νατάσα συναντηθήκαμε και γνωριστήκαμε τυχαία, σε κάποια παρουσίαση βιβλίου, στο κέντρο της Αθήνας, πριν λίγα χρόνια… Από τότε άρχισα να διαβάζω τα βιβλία της και ομολογώ ότι με συνεπήρε ο τρόπος γραφής και η ευρηματική σκέψη της. Μα πιο πολύ εκτίμησα και εκτιμώ τον άνθρωπο Νατάσα. Έναν άνθρωπο συγκροτημένο, γεμάτο όρεξη, πάθος και ευαισθησίες. Μία γυναίκα που χρωματίζει ότι βρίσκεται γύρω της, με την ομορφιά της ψυχής και του χαρακτήρα της.

Σ΄ ευχαριστώ Νατάσα που μου πρότεινες να προλογίσω το βιβλίο σου και θέλω να σου τονίσω πως είναι τιμή για μένα να βρίσκομαι απόψε εδώ, μαζί σου …και μαζί με τους όμορφους φίλους και αναγνώστες σου.

Το να εμπιστεύεσαι όμως Νατάσα σε συγγραφείς, τη γνώμη για το ταξίδι σου στη λογοτεχνία, είναι σα να αφήνεις ναυτικούς να κρίνουν την ρότα σου στο πέλαγος… Σ΄ ένα ταξίδι με ένα πλοίο γεμάτο επιβάτες, που λαχταρούν μαζί σου να γίνουν ένα με την αρμύρα της θάλασσας, να γεμίσουν τα μάτια τους εικόνες, να γνωρίσουν καινούριες Ιθάκες… Σ΄ ένα τέτοιο ταξίδι, δεν έχει σημασία τι θα πουν άλλοι καπεταναίοι… μα έχει σημασία ο επιβάτης… η δική του γνώμη.. η δική του απόλαυση. Θέλω να πω σ΄ αυτό το σημείο, πως ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο της Νατάσας σαν συγγραφέας, μα το τελείωσα σαν αναγνώστης… Απλός επιβάτης στο δικό της ταξίδι… Επιβάτης, αναγνώστης, θεατής, που απόλαυσα λέξη λέξη, κάθε γεγονός, κάθε εικόνα… Επιβάτης σ΄ ένα ταξίδι τόσο μεστό από εικόνες και χρώματα, αλλά και τόσο μακρινό, τόσο αγωνιώδες… περνώντας μέσα απ΄ τη ροή των εκρηκτικών αποκαλύψεων και των αναπάντεχων γεγονότων.

Νατάσα, κράτησα στα χέρια μου ένα βιβλίο που αποτύπωσε μέσα μου εικόνες και συναισθήματα έντονα… Ένα βιβλίο ανεπιτήδευτα καλογραμμένο, που από την πρώτη σελίδα δεν με άφηνε να το κλείσω. Η αλήθεια είναι πως αυτό το μυθιστόρημα, έχει αυτό που λέμε… κάτι απ΄ όλα μέσα του… Έχει κάτι από κοινωνική περιπέτεια, από αισθηματική ιστορία, από αστυνομικό μυθιστόρημα… κάτι απ΄ όλα, σε μια συνταγή μαγική… με μια αναλογία δύναμης και πάθους. Και λέω δύναμης… γιατί έχει τη δύναμη να σε καθηλώσει, να σε κάνει να συγκινηθείς, να προβληματιστείς, να θυμώσεις… να ταξιδέψεις…

Κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος η Μελίνα, ένα κορίτσι βουτηγμένο στην κατάθλιψη της μοναξιάς, στην απόρριψη της αγάπης… μα μια όψιμη αγωνίστρια της ζωής, ένα πρόσωπο που καταφέρνει να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία εκείνα που κάνουν μια ύπαρξη, μια γυναίκα… όμορφη, μυστηριώδη, και την μετατρέπουν σε πρωταγωνίστρια της ζωής…
Η Μελίνα, η ηρωίδα του μυθιστορήματος της Νατάσας, προσπαθεί με αγωνία σε όλη τη διάρκεια της πλοκής, να ξεφύγει από τη δική της φυλακή, τη φυλακή της μοίρας της….

Πολλές οι συμπτώσεις, περίεργη η εξέλιξη της μοίρας, αγωνιώδης η τροπή των γεγονότων, κάνουν τον αναγνώστη να ρουφάει τις σελίδες του μυθιστορήματος, όχι μόνο για να δει το παρακάτω… μα για να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου, αναζητώντας τη δική του κάθαρση, τη δική του δικαίωση.

-Η αυτοκτονία της Μαρίνας…
-ένας παλιός θρύλος που στοιχειώνει έναν τόπο ολόκληρο…
-δυο αδέλφια που ζουν συμβατικά κάτω απ΄ την ίδια στέγη…
-μια προτομή που συμβολίζει τη μακροχρόνια δωρεά στο μυστικό της οικογένειας…
-ένας φάκελος που αποκαλύπτει το σκληρό παρελθόν…
-ένας γάμος που ξέφτισε στο φως της αλήθειας…
-και μια απόφαση ζωής, ένα γερό ταρακούνημα στην ψυχή της ηρωίδας, της Μελίνας… που μετατρέπει την κατάθλιψη σε όρεξη για ζωή… και την παράδοση στη μοίρα, σε λαχτάρα για όνειρα…

Ήρθα εδώ απόψε αρχικά για να σας μιλήσω για το μυθιστόρημα «Θυμήσου πόσα μου χάρισες»… ήρθα για να μιλήσω μαζί σας, για να σας παρουσιάσω την τροπή, την εξέλιξη, το ύφος, το χρώμα του βιβλίου… Όμως στην πορεία άλλαξα γνώμη… Δεν θέλω να σας πω άλλα, δεν θέλω να πείσω… Θέλω μονάχα να ευχαριστήσω τη συγγραφέα, για την απόλαυση που μου πρόσφερε μέσα από τις σελίδες της και να της πω, πως… τελικά και σε μένα χάρισε πολλά… ευχαριστώ πολύ