Μεσάνυχτα, η μυσταγωγία της Φύσης

Μεσάνυχτα, ένα ενδιάμεσο. Ένα πέρασμα, το μεγαλύτερο ίσως. Από τη μέρα στη νύχτα. Από τη νύχτα στη μέρα. Μια ιεροτελεστία της Φύσης. Μια μυσταγωγία με καθαρά τελετουργικό χαρακτήρα. Είναι η ώρα που το ρολόι σημαίνει δώδεκα φορές και νιώθει κανείς πως το διαφορετικο πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ακόμα και ο αέρας αλλάζει. Γίνεται μέρος της μυσταγωγίας, συνένοχος στην αιωνιότητα. Είναι το ομαλό πέρασμα που προετοιμάζει για όσα θα έρθουν.

Μα πάνω απ' όλα, είναι η ώρα που ακόμα και η πόλη βυθίζεται στη σιγή. Τα φώτα της, φάροι στο σκοτάδι, ίσα να διώχνουν μακριά το φόβο που φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων της μεγαλούπολης. Το φόβο για το άγνωστο και το διαφορετικό. Γι' αυτό που συχνά θωρούν άσχημο γιατί αρνούνται να γνωρίσουν καλύτερα. Μα η ασχήμια δεν ξέρει να κρυφτεί. Έχει πάντοτε τρόπο και φανερώνεται. Ειδικά αυτή της ψυχής... Πώς να γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι;