Η επόμενη μέρα

Είναι κάτι νύχτες που βγαίνεις στους δρόμους και νιώθεις πως θες να ουρλιάξεις απεγνωσμένα με όλα αυτά που βλέπεις γύρω σου, τη μοναξιά, τη φτώχεια, τον παραλογισμό, την κακία κι όμως, επιλέγεις τη σιωπή σαν να μην υπάρχουν λέξεις ικανές να περιγράψουν όσα αισθάνεσαι. Το πιο περίεργο είναι πως νιώθεις τη νύχτα συνένοχη στη σιωπή σου που ολοένα βαθαίνει καθώς απλώνεται πάνω απ' την πόλη και απιθώνεται σε συνειδήσεις όπως ακριβώς στροβιλίζονται οι νιφάδες του χιονιού στην παγωμένη επιφάνεια. Η επόμενη μέρα όμως πάντα έρχεται...