Κάπου έξω από την Θεσσαλονίκη, εκεί αποφάσισα να τοποθετήσω τον χώρο και τον χρόνο που αφιέρωσα διαβάζοντας την διλογία της Νατάσας Γκουζικίδου. Μάλλον τυχεροί όσοι δεν έχουν διαβάσει κανένα από τα δύο, αφού τους δίνεται μια μοναδική ευκαιρία, να ταξιδέψουν ένα ταξίδι, μοναξιάς, μίσους, αγάπης, και έρωτα, ενός έρωτα που τελικά νικάει κάθε σκοτάδι, από την τρυφερή ψυχή της Άννας, και την μοναδική , την γλυκειά Νεφέλη. Τον Εκτορα και τον Μάριο. Δύο άντρες σταθμός, για τα βιβλία . Το ιπποφορβείο, να φαντάζει πανέμορφο μέσα στην κοιλάδα, στους βοσκότοπους, και να ζουν, να νιώθουν αυτά τα υπέροχα άτια, τις ψυχές των ανθρώπων. Όνειρα και απογοητεύσεις, μα και μυστήριο, να καλύπτει και να αναγκάζει τον αναγνώστη να τρέξει, να φτάσει στο τέλος. Να ταξιδεύει ιππεύοντας, προς τις λίμνες, ή τα φαράγγια, ανάλογα με το τι θα αποφάσιζε η ψυχή να διαλέξει, τις στιγμές τις μοναξιάς της, και των αναζητήσεων. Εύχομαι από καρδιάς, πάντα επιτυχίες Νατάσα. Αξίζουν και τα δύο, σαν μοναδική συντροφιά , σε διακοπές, στο σπίτι, εκεί όπου η ψυχή του ανρθώπους αναγνώστη, αποφασίζει, να αφεθεί στο ταξίδι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου