Goodbye summer

Bράδυ Κυριακής, ''σουλατσάρω'' στην αρχική μου σελίδα στο Facebook. Δεκάδες αναρτήσεις για το καλοκαίρι που φεύγει, για την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου. Αισθάνομαι πως διαβάζω τον επικήδειο του φετινού καλοκαιριού, ο οποίος- τι σύμπτωση- είναι ακριβώς ίδιος με του περσινού.

Προσωπικά, ανήκω  στους γκρινιάρηδες του καλοκαιριού. Δεν το συμπαθώ ιδιαίτερα, μάλλον δεν το συμπάθησα ποτέ. Με κουράζουν οι μεγάλες μέρες, αυτές που ξεκινούν πολύ νωρίς το πρωί και φτάνει εννιά + για να τελειώσουν, επιτέλους. Άλλωστε, σε τι διαφέρει το καλοκαίρι από τον χειμώνα, αφού οι διακοπές σου δεν γίνεται να διαρκέσουν περισσότερο από μία βδομάδα; Μία βδομάδα και αυτό εφόσον είσαι αρκετά τυχερός, πια.

Πέρα από την προοπτική της άδειας που σου προσφέρει το καλοκαίρι μετά από έναν ολόκληρο κοπιαστικό χειμώνα, σου προσφέρει στιγμές. Από όποιαν οπτική γωνία και αν το δεις, το καλοκαίρι είναι στιγμές. Είναι το μπάνιο σε κάποια από τις εκατοντάδες πανέμορφες ελληνικές ακρογιαλιές, είναι ο καφές σε κάποια ξαπλώστρα και η αίσθηση πως κάποιος άλλος φροντίζει για σένα (ακόμα κι αν αυτόν τον καφέ τον πληρώνεις για χρυσάφι), είναι τα μικρά, υπαίθρια καφέ, οι βόλτες στην άδεια πόλη και η εύκολη πρόσβαση σε όποια γωνιά της θελήσεις, είναι η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας μακριά από όλους και όλα, λες και αυτόματα παραγράφονται οι υποχρεώσεις (σαν αδίκημα ένα, ένα πράγμα, μετά το πέρας της πενταετίας) και αποκτάς μόνο δικαιώματα. Βασικά, ένα δικαίωμα: το να αισθανθείς για λίγες στιγμές ένας μικρός Κροίσος.

Στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που παίρνουν άδεια μόνο το καλοκαίρι. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να πληρώνονται τις υπερωρίες και χωρίς να παίρνουν ρεπό. Είναι λογικό, λοιπόν, να περιμένουν το καλοκαίρι με ανυπομονησία. Από αύριο - οι πιο τυχεροί από την επόμενη βδομάδα- όλοι επιστρέφουμε στη γνωστή καθημερινότητά μας, εκείνη που ορίζει πως άδεια, ξανά, του χρόνου... Αυτό για όσους επιμένουν να υποστηρίζουν πως είμαστε ένας τεμπέλης λαός. 

Ευτυχώς, το παρήγορο στην όλη ιστορία είναι πως ως Έλληνες ξέρουμε να φτιάχνουμε στιγμές και να τις απολαμβάνουμε υπό όλες τις συνθήκες...