Σε ελεύθερη πτώση, Κάκια Ξύδη

O χρόνος περνάει πάντα γρήγορα όταν αφορά σε αγαπημένα πρόσωπα. Νιώθεις πως δεν σου χαρίζεται αλλά αντίθετα βιάζεται να σε προσπεράσει και μοιάζει αυτό με καπρίτσιο μεγάλο. Κάπως έτσι πέρασε τουλάχιστον ένας χρόνος γνωριμίας με την Κάκια που σε μένα φάνηκε πως κύλησε σαν γάργαρο ποτάμι, φέρνοντας στη ζωή μου εκτός από μία αγαπημένη συγγραφέα και μια υπέροχη φίλη.

Η γνωριμία μας τυχαία, εξαιτίας μιας κοινής γνωστής. Η Κάκια έκανε τότε τα πρώτα της βήματα στα εκδοτικά δρώμενα με το μυθιστόρημά της Ταξίδι στην Ομίχλη. Αγχωμένη πολύ, ήθελε όλα να είναι στην εντέλεια. Σαφές και ξεκάθαρο πως είχα να κάνω με έναν άνθρωπο τελειομανή που δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του, πολύ περισσότερο όταν αυτό αφορούσε σε ένα έργο που έφερε την υπογραφή του.

Η Κάκια μού φάνηκε πολύ συμπαθής σε εκείνες τις πρώτες κουβέντες μας κι αυτός ήταν ένας λόγος- το παραδέχομαι- που με παρακίνησε να διαβάσω το βιβλίο της. Το Ταξίδι στην ομίχλη όχι μόνο δεν με απογοήτευσε αλλά με γέμισε ελπίδα, αφήνοντάς μου μια γλυκιά γεύση στο τέλος (όσον αφορά στα μηνύματα του βιβλίου για τη ζωή) αλλά και προσμονή για το επόμενο βιβλίο της συγγραφέως, γιατί ήμουν βέβαιη πως αυτή η πένα δεν μπορεί παρά να είχε κι άλλα πράγματα να δώσει.

Έτσι, όταν η Κάκια μου είπε ότι έχει ξεκινήσει το νέο της βιβλίο, απλώς επιβεβαίωσα όσα πίστευα για εκείνην και φυσικά, ανυπομονούσα για τη συνέχεια. Μια συνέχεια που φέρει τελικά τον τίτλο Σε ελεύθερη πτώση. Ένας τίτλος που σε προδιαθέτει για όσα θα ακολουθήσουν.

Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Βασιλική, μια γυναίκα που μεγαλώνει στους κόλπους μιας αυστηρά μητριαρχικής οικογένειας. Μια μητέρα που ορίζει τις ζωές όλων και κάνει την ηρωίδα μας να αποζητά μεν την αποδοχή της, αλλά να ανοίγει δε τα φτερά της και να διεκδικεί μερίδιο στην ευτυχία που θεωρεί πως της αξίζει. Η συγγραφέας δίνει με αριστοτεχνικό τρόπο ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή όχι μόνο της Βασιλικής αλλά και των άλλων ηρώων που γυρίζουν γύρω από εκείνη. Σε αντίθεση με την τεχνική της γραμμικής αφήγησης που χρησιμοποιεί στο πρώτο της βιβλίο, εδώ παίζει με το χρόνο.  Τα flash-back είναι συχνά αλλά με τέτοιον τρόπο δοσμένα ώστε οι εναλλαγές όχι μόνο να μην κουράζουν τον αναγνώστη αλλά αντίθετα, να του εξάπτουν τη φαντασία.

Στα πλαίσια αυτής της τεχνικής, παρακολουθούμε κάθε βήμα, κάθε σπουδαία εξέλιξη στη ζωή της πρωταγωνίστριάς μας. Η Βασιλική αλλάζει ‘πρόσωπα’ στο χρόνο. Έτσι, τη συναντούμε άλλοτε σαν Κική και άλλοτε σαν Βίκη.Τα πολλά της ονόματα, γιατί στην πραγματικότητα είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο που αναζητεί πάντα την ευτυχία, είναι το αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο την βλέπουν οι υπόλοιποι καθώς ταξιδεύει στο χρόνο και γίνεται μια γυναίκα κατασταλαγμένη με φιλοδοξίες και όνειρα για το αύριο.

Η Κάκια Ξύδη σε αυτό το βιβλίο της δείχνει πόσο ευρηματική μπορεί να γίνει, χρησιμοποιώντας ένα τέχνασμα. Το τέχνασμα του ρολογιού. Παρών στις σημαντικές στιγμές της Βασιλικής, ακριβώς γιατί είναι ο χρόνος που κυλάει και ωριμάζει την ηρωίδα μας μέσα από τις αντιξοότητες της ζωής.

Τίποτα δεν χαρίστηκε στη Βασιλική. Χρειάστηκε να παλέψει για όλα. Μια γυναίκα-αγωνίστρια, θα έλεγα εγώ αναλογιζόμενη τα όσα πέτυχε και τα όσα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Ένας ύμνος στη γυναίκα το βιβλίο, θα έλεγα αντίστοιχα. Στη γυναίκα που μπορεί να είναι κόρη, μάνα, σύντροφος και ερωμένη, εργαζόμενη, θεία, στήριγμα και απάνεμο λιμάνι.

Μα για τη Βασιλική, δεν θα σας μιλήσω άλλο εγώ. Θα σας μιλήσει η ίδια η συγγραφέας καθώς θα χάνεστε στις σελίδες του βιβλίου της. Το μόνο που έχω να καταθέσω είναι μια προσωπική άποψη που νομίζω πως θα βρει σύμφωνο όποιον διαβάσει και τα δύο βιβλία της συγγραφέως αλλά και γενικότερα όποιον καταπιάνεται με τη Λογοτεχνία.

Επιτυχία δεν είναι απλώς να γράψεις μερικά βιβλία, έχεις-δεν έχεις να πεις κάτι. Επιτυχία είναι να γεννήσεις εικόνες και συναισθήματα στον αναγνώστη, να τον κάνεις να ταυτιστεί με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που δημιούργησες. Ακόμα και ο θυμός που μπορεί να του γεννήσεις μέσω των ηρώων σου θεωρώ πως είναι επιτυχία. Δεν θα πω πως εγώ δεν θύμωσα με κάποιους από τους ήρωες της Κάκιας. Θύμωσα, αλλά μετά συνειδητοποίησα πως η Κάκια είχε καταφέρει να αγγίξει για άλλη μια φορά την ψυχή μου.

Μέστωσε η πένα της Κάκιας σαν καλό κρασί και κάθε μέρα που περνάει θα μεστώνει κι άλλο χαρίζοντας μας σπουδαία έργα και μεγάλες συγκινήσεις μέσα από αυτά. Καλοτάξιδο να είναι Κάκια μου!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

 Ένα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της. Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει. Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος… Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της. Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή. Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον. Πώς είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος; Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια; Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως τα καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα…

Σε ελεύθερη πτώση, Κάκια Ξύδη

Εκδόσεις Οσελότος. 

Το φωτογραφικό υλικό είναι από τις δύο παρουσιάσεις του βιβλίου στο JΚ στο Κολωνάκι και στο Πνευματικό Κέντρου του δήμου Παιανίας.