Συγχώρεσέ με που έκανα τόσο καιρό να διαβάσω το δημιούργημά σου. Συγνώμη βέβαια, οφείλω να ζητήσω κι απ' τον εαυτό μου που του στέρησα τη χαρά της ανάγνωσης. Ρούφηξα κυριολεκτικά τις σελίδες. Τις κατάπια λαίμαργα μία προς μία. Χάθηκα στον απίστευτο λυρισμό σου, στις περιγραφές των εικόνων σου, στα λάθη και τα πάθη των ηρώων σου. Δεν θα σου πω ποιους συμπάθησα, ποιους αντιπάθησα, ποιοι μ' έκαναν να δακρύσω, ποιοι με αγανάκτησαν και ποιους λάτρεψα. Θα σου πω μόνο πως μέχρι το λυτρωτικό τέλος ταξίδεψα με την ψυχή μου κάμποσες φορές. Σε γνώρισα ως άνθρωπο και μαγεύτηκα. Τώρα σε γνώρισα ως συγγραφέα και συγκλονίστηκα. Οι άγγελοι πολέμου σου έφεραν αμέτρητα αγγελικά φτερουγίσματα στην καρδιά μου. Συγχαρητήρια! Περιμένω με αδημονία το επόμενό σου δημιούργημα γνωρίζοντας ταυτόχρονα τον Χορό της Νύμφης σου.
Σ' ευχαριστώ για την απόδραση....
Με αγάπη,
Ευαγγελία
Αχ, τώρα μου άνοιξε για τα καλά η αναγνωστική όρεξη και άντε να την κλείσω. Λαίμαργη ανάγνωση και λυτρωτικό τέλος. Ψιλομαζοχίζω και λίγο, θα θέλω να μην λυτρωθώ ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναγνωστική όρεξη είναι η μόνη που δεν πρέπει να κλείνει, νομίζω. Τουλάχιστον, ας 'παχύνει' λίγο το μυαλό...ε;; Άσε που δεν σε φοβάμαι, την εχεις την ανάγνωση στο αίμα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή