Κάθε φορά που ετοιμάζομαι να αναγνώσω ένα βιβλίο νιώθω ένα γνώριμο πια καρδιοχτύπι. Ένα παραπάνω βέβαια όταν πρόκειται για το βιβλίο κάποιου που γνωρίζω προσωπικά, έστω κι αν αυτό το ''προσωπικά'' σημαίνει διαδικτυακή συζήτηση. Η Κάκια, η συγγραφέας του εν λόγω έργου, μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ενίσχυσε την ανυπομονησία μου να το πάρω στα χέρια μου.
Ηρωίδα του βιβλίου η Τάνια. Μια γυναίκα που στα 47 νιώθει τη ζωή να την προσπερνάει κι εκείνη απλός παρατηρητής που δεν μπορεί να κάνει τίποτα να τη σταματήσει. Παντρεμένη με τρία παιδιά, τραπεζικός υπάλληλος στο επάγγελμα, βιώνει μια καθημερινότητα αρκετά οικεία στους περισσότερους από εμάς. Μέχρι που... Ένα κλικ, μια στιγμή και όλα ανατρέπονται και η Τάνια συνειδητοποιεί πως η ζωή δεν πρέπει να την προσπερνάει άλλο! Παίρνει αποφάσεις που αλλάζουν δραστικά την πληκτική καθημερινότητά της ξαφνιάζοντας ακόμα και την ίδια.
Την αγάπησα την Τάνια, δεν το κρύβω. Την αγάπησα και νομίζω πως θα αγαπηθεί κι από τους αναγνώστες γιατί δεν είναι μια ηρωίδα απρόσιτη αλλά μια γυναίκα ''καθημερινή'', ας μου επιτραπεί ο όρος. Παντρεύτηκε θεωρητικά τον τέλειο άντρα, πίστεψε πως άγγιξε το παραμύθι που όλοι έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε, εγκλωβίστηκε στο γάμο που θεωρούσε τέλειο, άφησε τα όνειρά της... Μέχρι που μια μέρα κατάλαβε πως τα όνειρα έχουν τον τρόπο τους να εμφανίζονται ξανά και ξανά στη ζωή μας και να την ανατρέπουν και όσα θέλαμε να ζήσουμε είναι πάντα εκεί να μας περιμένουν!
Φοβισμένη στην αρχή- πώς να τα βάλεις με τη συνήθεια και να ξεφύγεις από αυτήν;- μα δυναμική στη συνέχεια καθώς συνέρχεται από το λήθαργο στον οποίο είχε ''πέσει'' για χρόνια, κάνει ουσιαστικά την επανάστασή της κόντρα σε ό, τι την πονούσε. Μα άλλα δεν θα πω για την υπόθεση γιατί ήδη νομίζω πως είπα πολλά.
Με γλώσσα άμεση και κατανοητή, δίχως να κουράζει, η συγγραφέας περνά τα μηνύματά της. Εξαιρετικές οι διατυπώσεις των προβληματισμών και των σκέψεων της ηρωίδας, όμορφες οι περιγραφές του ταξιδιού που καιρό ονειρεύεται να κάνει η Τάνια και επιτέλους πραγματοποιεί! Θαρρείς και βρίσκεσαι μαζί της!
Δικαιολογημένος και έξυπνος κατά συνέπεια κα ο τίτλος. Ταξίδι στην ομίχλη είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να τα βάλουμε με μια κατάσταση παγιωμένη και να βρούμε το δρόμο προς την ελευθερία όπως ο καθένας την ορίζει ως κατάσταση. Μα το πιο δύσκολο ταξίδι τελικά είναι αυτό που κάνουμε με συντροφιά τον εαυτό μας. Αυτός είναι άλλωστε που καλούμαστε τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίσουμε. Κι όταν τελικά σταθούμε σαν ίσος προς ίσος απέναντί του, τότε όλα μπορούν να αλλάξουν. Και είναι αυτή η ευκαιρία μας να αναγεννηθούμε πραγματικά, σαν άλλος φοίνικας που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Όπως ακριβώς συνέβη και με την Τάνια... Καλοτάξιδο να είναι!!
Η Τάνια Σωτηρίου, μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη τη φωνή της επιθυμίας και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο.
Ηρωίδα του βιβλίου η Τάνια. Μια γυναίκα που στα 47 νιώθει τη ζωή να την προσπερνάει κι εκείνη απλός παρατηρητής που δεν μπορεί να κάνει τίποτα να τη σταματήσει. Παντρεμένη με τρία παιδιά, τραπεζικός υπάλληλος στο επάγγελμα, βιώνει μια καθημερινότητα αρκετά οικεία στους περισσότερους από εμάς. Μέχρι που... Ένα κλικ, μια στιγμή και όλα ανατρέπονται και η Τάνια συνειδητοποιεί πως η ζωή δεν πρέπει να την προσπερνάει άλλο! Παίρνει αποφάσεις που αλλάζουν δραστικά την πληκτική καθημερινότητά της ξαφνιάζοντας ακόμα και την ίδια.
Την αγάπησα την Τάνια, δεν το κρύβω. Την αγάπησα και νομίζω πως θα αγαπηθεί κι από τους αναγνώστες γιατί δεν είναι μια ηρωίδα απρόσιτη αλλά μια γυναίκα ''καθημερινή'', ας μου επιτραπεί ο όρος. Παντρεύτηκε θεωρητικά τον τέλειο άντρα, πίστεψε πως άγγιξε το παραμύθι που όλοι έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε, εγκλωβίστηκε στο γάμο που θεωρούσε τέλειο, άφησε τα όνειρά της... Μέχρι που μια μέρα κατάλαβε πως τα όνειρα έχουν τον τρόπο τους να εμφανίζονται ξανά και ξανά στη ζωή μας και να την ανατρέπουν και όσα θέλαμε να ζήσουμε είναι πάντα εκεί να μας περιμένουν!
Φοβισμένη στην αρχή- πώς να τα βάλεις με τη συνήθεια και να ξεφύγεις από αυτήν;- μα δυναμική στη συνέχεια καθώς συνέρχεται από το λήθαργο στον οποίο είχε ''πέσει'' για χρόνια, κάνει ουσιαστικά την επανάστασή της κόντρα σε ό, τι την πονούσε. Μα άλλα δεν θα πω για την υπόθεση γιατί ήδη νομίζω πως είπα πολλά.
Με γλώσσα άμεση και κατανοητή, δίχως να κουράζει, η συγγραφέας περνά τα μηνύματά της. Εξαιρετικές οι διατυπώσεις των προβληματισμών και των σκέψεων της ηρωίδας, όμορφες οι περιγραφές του ταξιδιού που καιρό ονειρεύεται να κάνει η Τάνια και επιτέλους πραγματοποιεί! Θαρρείς και βρίσκεσαι μαζί της!
Δικαιολογημένος και έξυπνος κατά συνέπεια κα ο τίτλος. Ταξίδι στην ομίχλη είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να τα βάλουμε με μια κατάσταση παγιωμένη και να βρούμε το δρόμο προς την ελευθερία όπως ο καθένας την ορίζει ως κατάσταση. Μα το πιο δύσκολο ταξίδι τελικά είναι αυτό που κάνουμε με συντροφιά τον εαυτό μας. Αυτός είναι άλλωστε που καλούμαστε τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίσουμε. Κι όταν τελικά σταθούμε σαν ίσος προς ίσος απέναντί του, τότε όλα μπορούν να αλλάξουν. Και είναι αυτή η ευκαιρία μας να αναγεννηθούμε πραγματικά, σαν άλλος φοίνικας που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Όπως ακριβώς συνέβη και με την Τάνια... Καλοτάξιδο να είναι!!
''Ο Σαίξπηρ λέει ότι
είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων.
είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων.
Αλλά τι είναι τα όνειρα
πέρα από επιθυμίες;
πέρα από επιθυμίες;
Επιθυμίες που ζούνε μέσα μας τις βουβές μυστικές ζωές τους κρυμμένες πολλές φορές και από τα μάτια της ψυχής μας.
Η Τάνια Σωτηρίου, μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη τη φωνή της επιθυμίας και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο.
Όμως τα ταξίδια όπως και τα όνειρα έχουν ένα τέλος.
Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο...'' (Από το βιβλίο)
Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο...'' (Από το βιβλίο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου