Βροχή πάνω στην πέτρα

Καθώς ο ουρανός συννεφιάζει ολοένα και περισσότερο, η δική μου καρδιά χαμογελά ευτυχισμένη καθώς το νέο μου μυθιστόρημα βρίσκεται πια καθ' οδόν για την αγκαλιά μου. 

Τέλη Οκτωβρίου, η ''Βροχή πάνω στην πέτρα'' ετοιμάζεται να διηγηθεί τη δική της ιστορία.

Κοίτα πώς ένα φθινοπωρινό μεσημέρι αποκτά κάτι από τη λάμψη του καλοκαιριού, τελικά... 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Μάτι και στο ταξίδι που ξεκίνησε με αφετηρία τη ''Δανάη στο παλάτι του ήλιου''.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που ήσαστε στο πλάι μου όλον αυτόν τον καιρό. Ξέρετε εσείς...

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

ρήτη, 1928. Η Χρυσάνθη καμαρώνει τα τρία αγόρια της, που ανδρώνονται βλέποντας τα κύματα του Λιβυκού πελάγους, σε μια γη που στάζει θρύλους και παραδόσεις.

Ο Μίνωας κάνει όνειρα για τα δώρα που θα χαρίσει στην παιδική του φίλη, τη Μάγια, ενώ την ίδια στιγμή ο Τηλέμαχος και ο Γιώργης σχεδιάζουν την επόμενη σκανδαλιά τους, πάντα υπό το βλέμμα του αυστηρού πατέρα τους και του γενάρχη παππού τους. 

Καθώς ο χρόνος τρέχει ανελέητα, μια δυνατή φιλία –ή μήπως ένας παράφορος έρωτας– χτίζεται πάνω στα βράχια μιας σπηλιάς και μια βεντέτα από τα παλιά, ντυμένη με όρκους σιωπής, απειλεί ζωές και σημαδεύει ό,τι με κόπο δημιουργήθηκε.

Στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γράφεται μια από τις πιο δυνατές ιστορίες ηρωισμού και τα παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια για να παρασύρουν με την ορμή τους όποιον βρεθεί μπροστά τους.

Μια τυπική κρητική οικογένεια όπου βασιλεύει ο νόμος του πατέρα, όπου η μάνα γίνεται ασπίδα για τα παιδιά της, και τρία αγόρια μεγαλωμένα τόσο ίδια, μα στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.

Τι θα συμβεί όταν τα μυστικά αποκαλυφθούν; Αντέχει ο έρωτας την απόσταση, τον χρόνο και τον πόνο που γεννά η αλήθεια; Μπορεί ένα θανάσιμο παρελθόν να συμφιλιωθεί με το παρόν και να γεννήσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον; 

Από την Κρήτη στην Αθήνα του Μεσοπολέμου και από εκεί στην Κρήτη της μάχης και του ηρωισμού, μέχρι το μεταπολεμικό Λονδίνο, οι ήρωες διηγούνται την ιστορία τους καθώς η βροχή πάνω στην πέτρα γράφει τη δική της…