ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΑΛΑΤΙ μέσα από τα μάτια της Μαίρης Τσίλη (συγγραφέας)
''Τα Δάκρυα από αλάτι'' είναι ένα βιβλίο που είχα τη χαρά και την τιμή να το διαβάσω σε μια εξαιρετικά ιδιαίτερη χρονική περίοδο στη ζωή μου. Και το ερωτεύτηκα. Και αφέθηκα γλυκά στις σελίδες του από τις πρώτες κιόλας λέξεις. Γέμισαν τα μάτια μου με εικόνες και η καρδιά μου και ο νους με μυριάδες συναισθήματα και σκέψεις. Διαβάζοντας, καρδιοχτυπούσα και κρατούσα την καρδιά μου ακόμα και την ανάσα μου πολλές φορές. Η γραφή της Νατάσας, λιτή, ξεκάθαρη, υπέροχη, μονάκριβη και μοναδική. Η περιγραφή όλων μα όλων των χαρακτήρων τόσο ατόφια και ακριβής που ένιωσα ότι είμαι κοντά τους. Όλες οι σκηνές ζωντανές και με πνοή και απίστευτα αρμονικά συνταιριασμένες. Ο έρωτας ειδωμένος κι αποτυπωμένος από την οπτική της αγχωτικής εκείνης "εκλογίκευσης" που την χαράζουν "τα δεν πρέπει", "τα δεν είναι σωστό", "τα τι θα πει ο κόσμος" αλλά και τα γρανάζια από ρεαλισμό της καθημερινότητας και βέβαια ο φόβος της ανθρώπινης καρδιάς για τον επερχόμενο πόνο και το τέλος. Στο Παρίσι δεν ταξίδεψα απλά μα βρέθηκα και περπάτησα παρέα με τη Ζοζεφίνα κάτω από το φεγγαρόφωτο και κάτω από τη βροχή μέσα σε μια ατμόσφαιρα φθινοπωρινή. Μ' άρεσε και θαύμασα τις πινελιές από δάκρυα που περίτεχνα και με σημασία έβαλε η Νατάσα στα κατάλληλα σημεία του βιβλίου. Δάκρυα από έρωτα.. δάκρυα στο πρόσωπο.. δάκρυα της θάλασσας..
Κλείνοντας νιώθω την ανάγκη να ομολογήσω το εξής: Διαβάζοντας την τελευταία σκηνή και την τελευταία φράση στην τελευταία σελίδα, κύλησε αθέλητα ένα δάκρυ από τα δυο μου μάτια. Από ζάχαρη ήταν κι έσμιξε με ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα και με τη μελωδία μιας φυσαρμόνικας....
Νατάσα Γκουτζικίδου, υποκλίνομαι στην πένα σου και στη γραφή σου!
Μαίρη Τσίλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου