Κύθνος: το νησί των πολλών εραστών (Κάκια Ξύδη)

Η αγαπημένη φίλη και συγγραφέας Κάκια Ξύδη μας ταξιδεύει στη μαγεία της Κύθνου, και δεδομένου ότι είναι καλοκαιράκι, ας απολαύσουμε το ταξίδι μαζί της! (Περιηγηθείτε στο μπλοκ της Κάκιας Ξύδη ακολουθώντας το:  xidikakia.blogspot.gr)

Κύθνος: Το νησί των πολλών εραστών

Η Κύθνος ή τα Θερμιά, όπως ήταν η παλιά ονομασία του νησιού, ήξερα από χρόνια ότι έχει εραστές. Δεν είχε τύχει όμως ποτέ να την επισκεφτώ. Αυτό έγινε τυχαία πριν δύο ακριβώς χρόνια.  Ένα κτήμα στην Επισκοπή που αναζητούσε νέο ιδιοκτήτη έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά. Ένα μεγάλο πηγάδι με άφθονο νερό και βλάστηση γύρω του ερχόταν σε αντίθεση με το άνυδρο τοπίο και τα λιγοστά δέντρα που έβλεπες σε όλο το νησί. Οι συκιές και οι αμυγδαλιές μας γλύκαναν από την πρώτη σχεδόν επίσκεψή μας εκεί με τους καρπούς τους.

Η παραλία της επισκοπής - Φωτό: Δημ. Καραναστάσης

Η άγρια ομορφιά της Κύθνου, σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή. H πέτρα παίζει τον κυρίαρχο ρόλο μιας και χωρίζει με όμορφες τεθλασμένες μάντρες -φτιαγμένες με ιδιαίτερο παραδοσιακό τρόπο-  το ένα κτήμα από το άλλο, με την μονοτονία του καφέ να διακόπτεται από τα μικρά εκκλησάκια που ξεφυτρώνουν σε κάθε στροφή, με το λευκό να συναγωνίζεται σε ομορφιά το μπλε. Το μπλε του Αιγαίου, όπως λένε και στα χρωματοπωλεία τη μπογιά που ζήτησα για να βάψω την πόρτα που επισκευάσαμε στο πέτρινο κελί που βρήκαμε στη μέση του πουθενά.

Ο γαλαξίας και η πόρτα του κελιού μας - Φωτό: Δημ. Καραναστάσης

Aπό τότε η Κύθνος έγινε η μεγάλη μου αγάπη. Σε κάθε ευκαιρία πηγαίνω εκεί, απλώνω τα όνειρά μου στους γαλαξίες, μετράω τα αεροπλάνα που φεύγουν κι έρχονται με μεγάλη συχνότητα τους καλοκαιρινούς μήνες και πιο αραιά τον υπόλοιπο χρόνο. Εκεί έμαθα να αποκρυπτογραφώ τα σημάδια των ανέμων που μπλέκονται συνεχώς με τα σπαθωτά χαλκοπράσινα φύλλα των ευκαλύπτων. Έμαθα να περιμένω με τις ώρες την εμφάνιση του Λεωνίδα και της Ταϋγέτης, όπως ονομάσαμε με τον άντρα μου το ζευγάρι των γερακιών που έχουν την φωλιά τους στην εσοχή του πέτρινου μπαλκονιού στο απέναντι ύψωμα και κάθε καλοκαίρι ακολουθώντας πάντα μια κυκλική πορεία, κρώζοντας, εκπαιδεύουν τα νεαρά γεράκια-παιδιά τους. Παρακολουθώ τα περδικόπουλα που το ένα πίσω από το άλλο στοιχισμένα και καμαρωτά κατεβαίνουν στη γούρνα με το νερό που αναβλύζει από το έδαφος και δεν στερεύει καθόλου όλο το καλοκαίρι.

Ο Πολικός αστέρας - Φωτό: Δημ. Καραναστάσης

Όμορφη η ζωή στο κτήμα. Δύσκολη η ζωή στο κτήμα. Αυτές είναι επιλογές του καθενός, τι θέλει να ζήσει και που θέλει να ξοδέψει το χρόνο του. Εκεί έγινα φίλη με την Πούλια που κάθε βράδυ δίνει το σύνθημα στη Μικρή και τη Μεγάλη ‘Αρκτο, στην Κασσιόπη και τον Τοξότη να αρχίσουν να λάμπουν για να προσανατολίσουν τους χαμένους ναυτικούς και να φέξουν τα όνειρα των ανθρώπων που τους τα εμπιστεύονται με ελπίδα. Εκεί ήρθε ο γιός μου και έμεινε όλα τα βράδια ξάγρυπνος ανάσκελα ξαπλωμένος κάτω από την μηχανή του, για να φωτογραφίσει τον πολικό αστέρα με τον κυρίαρχο ρόλο στο ουράνιο στερέωμα και όλα τα άλλα αστέρια μικρά και μεγάλα να υποκλίνονται γύρω από το μεγαλείο της σταθερότητάς του. Εκεί θέλησε ο άντρας μου να ριζώσει, να αποκτήσει καινούργια νησιώτικη πατρίδα, σκυμμένος ώρες σκαλίζοντας και κορφολογώντας το αμπέλι που παράτολμα φύτεψε μαζί με τις βερικοκιές, τις ροδακινιές, τις μανταρινιές και τις λεμονιές, κάτω από τις συνεχείς αντιρρήσεις μου.

Ηλιοβασίλεμα στο Φλαμπούρι με την φωτογραφική ματιά του Δ. Καραναστάση

 Και το ξένο μέρος, το απρόσιτο, γίνεται σιγά σιγά δικό μου. Ακόμα και όταν δεν είμαι εκεί, με ακολουθεί παντού η ανοιξιάτικη μυρωδιά των ανθισμένων κατακίτρινων σπάρτων και η εικόνα από τις πικροδάφνες που κατηφορίζουν από το βουνό μέχρι τη θάλασσα, ακολουθώντας την φιδογυριστή πορεία των ρυακιών, βάφοντας έτσι όλα τα ρέματα με τα έντονα ροζ και κόκκινα άνθη τους και τα καταπράσινα φύλλα τους. Για να μη μιλήσω για τα θυμάρια, τα δενδρολίβανα και τις θρουμπιές που συναγωνίζονται σε ομορφιά και μυρωδιά το ένα το άλλο. Ούτε για τις κάπαρες με τα διακριτικά λευκά ανθάκια τους, που κρέμονται λες και κάνουν αναρρίχηση, από όλα τα απόκρημνα βράχια.  

Ηλιοβασίλεμα στο Φλαμπούρι - Φωτο: Δ. Καραναστάσης

Η Κύθνος είναι γυναίκα όμορφη, ώριμη και νέα μαζί. Καλοχτενισμένη, όπως οι πάρα πολλές παραλίες της, ενενήντα δύο τον αριθμό θα διαβάσεις αν ρίξεις μια ματιά στις πληροφορίες του νησιού,  και  οι δρόμοι της που χωρίζονται στα δύο στο Μέριχα, από την μια μεριά η Δρυοπίδα από την άλλη η Χώρα και τα Λουτρά. Βαμμένη, όπως τα ασβεστωμένα αλμυρίκια που χαρίζουν απλόχερα τον ίσκιο τους στους λουόμενους. Κοσμοπολίτισσα, με τα γιώτ και τα ιστιοφόρα να βρίσκουν καταφύγιο από τους αιγαιοπελαγίτικους ανέμους στα Λουτρά και στην Κολώνα, την χαρακτηριστική παραλία της Κύθνου με τις δύο όψεις, και αγρότισσα συνάμα γιατί πολλοί από τους κατοίκους της ασχολούνται ακόμη με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Η ξακουστή παραλία της Κύθνου Κολώνα - Φωτ. Δ. Καραναστάσης

Στο Μέριχα, που είναι το πρώτο μέρος που αντικρίσαμε από το νησί μιας και είναι το φυσικό λιμάνι του μας έκανε εντύπωση πόσο καθαρό και όμορφο  μέρος είναι, που μπορείς να κάνεις ακόμη και μπάνιο αν το θελήσεις, να πιείς το ποτό σου κατά μήκος της παραλίας με τα μικρά φαναράκια να σου δείχνουν το δρόμο και να απολαύσεις το παγωτό σου ή να δοκιμάσεις τα καταπληκτικά παραδοσιακά πιάτα του νησιού πάνω στο κύμα, απολαμβάνοντας το παιχνίδισμα του ήλιου με τα σύννεφα καθώς σβήνει αργά μέσα στη θάλασσα βάφοντας με φωτεινές κόκκινες και γκρι ανταύγειες όλο τον ορίζοντα.

Γευστική απόλαυση το φαγητό στον Κούτσικο πριν από τα Λουτρά. Εκτός από τα κρέατα που είναι όλα δικά τους, ο κήπος κάτω από το μαγαζί έχει όλα τα λαχανικά για τις σαλάτες. Η κάπαρη, οι ελιές, οι πίτες, το ρυζόγαλο, το τυρί όλα φτιαγμένα από τα χεράκια της κυρίας Αννας και της Καλλιόπης. Αξέχαστο θα μείνει σε όλους όσους το δοκιμάσουν το αρνάκι το κοκκινιστό, τα σαλιγκάρια και τα σφουγγάτα που σου σερβίρουν χωρίς να τους λείπει ποτέ το χαμόγελο και η καλή καρδιά. Τα δαντελένια κουρτινάκια, τα ξύλινα τραπέζια με τα πράσινα καρό υφασμάτινα τραπεζομάντηλα και όλα τα παλιά αντικείμενα στους τοίχους σε κάνουν να νομίζεις ότι σε δέχονται στο σπίτι τους. 

Αλλά ο Κούτσικος δεν αποτελεί εξαίρεση, έτσι είναι σε όλα τα μαγαζιά του νησιού. Η Χώρα είναι όλη ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια. Δεν έχεις την αίσθηση ότι περπατάς σε δρόμο γιατί όλα τα δρομάκια είναι πεντακάθαρα και έχουν παραδοσιακά σχέδια με λουλούδια, καράβια και γοργόνες ζωγραφισμένα σε όλο το μήκος τους.  Όλες οι πόρτες των σπιτιών ανοιχτές με τους κατοίκους να κάθονται στο κατώφλι τους και να σε καλωσορίζουν. Το ίδιο συμβαίνει και στην Δρυοπίδα, το μόνο μέρος του νησιού με κεραμιδένιες στέγες, το μικρό θεατράκι που ζωνταντεύει κάθε καλοκαίρι, το γλυκό του κουταλιού κάτω από τις ολάνθιστες μωβ βουκαμβίλιες και τις εκκλησιές. Μια επίσκεψη στο σπήλαιο το Καταφύκι θα σας αφήσει άφωνους.

Η Κολώνα με την φωτογραφική ματιά του Δημήτρη Καραναστάση

Τα Λουτρά (Θερμιά), ήταν η μεγάλη έκπληξη για μας. Μείναμε σε ένα από τα πολλά πέτρινα καταλύματα που έχει εκεί. Μου κόπηκε η ανάσα μου καθώς έβλεπα το ολόγιομο φεγγάρι να βγαίνει από το απέναντι βουνό ενώ τα πορτοκαλί φώτα έκαναν δειλά την εμφάνισή τους στα ιστιοφόρα και τα μαγαζιά λίγο πριν πέσει η νύχτα. Το παιχνίδι της θάλασσας με την στεριά εκεί δεν έχει τέλος. Ναζιάρα γυναίκα η στεριά πηγαίνει με τα βράχια της πότε στην βαθιά αγκαλιά της πλανεύτρας φίλης της και πότε την αφήνει να χαϊδεύει απαλά τις αμμουδερές παραλίες της, με τον αγέρα να προσπαθεί να τις κατακτήσει και τις δύο. Έρχεται αγριεμένος από τα βαθιά έχοντας προκαλέσει τον θυμό της θάλασσας  που αντιδρά με ψηλά αγριεμένα κύματα τα οποία δέρνονται και χτυπιούνται αφρισμένα. Αλλά όσο πλησιάζουν χάνονται στους μικρούς και μεγάλους όρμους των Λουτρών μέχρι που ημερεύουν και αφήνουν τα ιστιοφόρα να βρουν ήσυχο λιμάνι στα γαληνεμένα νερά της. Και επιτρέπουν στους επισκέπτες να χαλαρώσουν και να επωφεληθούν από τις ευεργετικές ιδιότητες των θερμών ιαματικών νερών, που ανακατεύονται με τη θάλασσα σε μια κυκλική πισίνα που οριοθετείται από φυσικά βράχια.

Σε κάθε σου βήμα σε αυτό το νησί βλέπεις την αγάπη και την φροντίδα των κατοίκων του. Δεν θα βρεις τίποτε αφημένο στην τύχη του, δεν υπάρχουν σκουπίδια πεταμένα, δεν υπάρχουν δρόμοι αφρόντιστοι, δεν υπάρχουν παραλίες απεριποίητες.

Στη Δρυοπίδα - Φωτο: Δημήτρης Καραναστάσης

Η Κύθνος κάθε καλοκαίρι έχει γιορτή, βάζει τα καλά της και με την καρδιά ανοιχτή περιμένει τους καλεσμένους της, να τους τρατάρει οπτική ευδαιμονία, να τους ξεναγήσει στα πανηγύρια της. Όπως του Αγίου Πνεύματος, που βρεθήκαμε πρόσφατα, όπως το Δεκαπενταύγουστο στη Παναγία του Νίκους και στην Παναγιά την Κανάλα, που πήγαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε αλλά και σε κάθε γιορτή, και έχουν πολλές, κολόπια, θερμιότικες πίτες και «ζουμί» μοιράζονται σε όλους ντόπιους και ξένους επισκέπτες και υπέροχα νησιώτικα τραγούδια κάνουν αξέχαστες τις βραδιές που θα τύχει να περάσεις μαζί τους, με τη σκυτάλη να κρατά ο Κυθνιώτικος μπάλος με το βιολί, τις τσαμπούνες και το ντουμπί να στέλνουν ευχαριστήριο ύμνο στο δημιουργό. Ο Δήμαρχος πανταχού παρόν, ο Πολιτιστικός  Σύλλογος, το χορευτικό, όλοι οι κάτοικοι μαζί και ο κάθε ένας χωριστά φροντίζουν με περισσή αγάπη τον τόπο τους.

Μια επίσκεψη στην Κύθνο θα σας εκπλήξει ευχάριστα, προγραμματίστε αυτό το καλοκαίρι να πάτε διακοπές στο νησί των πολλών εραστών και δεν θα σας απογοητεύσει σε κανένα σημείο.

Απαγορεύεται η αντιγραφή η ανατύπωση μέρους ή όλου του παρόντος.

Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Καραναστάση