Σου γράφω, Μαίρη Γκαζιάνη

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η ποίηση είναι ένας ιδιαίτερος χώρος δημιουργίας, και ενίοτε δυσνόητος. Οι λέξεις πλάθονται στα χέρια του ποιητή, ο οποίος με μαεστρία δίνει νοήματα, γεννάει εικόνες και αναμοχλεύει αναμνήσεις μέσα σε λίγες μόνο γραμμές. Ομολογώ πως αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των ποιητών που πραγματικά θαυμάζω. Σε αντίθεση με τον ‘πλατειασμό’ ενός μυθιστορήματος, στην ποίηση, o λόγος είναι σύντομος και κοφτός αλλά εξίσου μαγικός.

Η γνωριμία μου με την Μαίρη Γκαζιάνη έγινε πριν αρκετούς μήνες μέσα από το Facebook και ομολογώ πως ανήκει στις γνωριμίες για τις οποίες χαίρομαι πραγματικά. Θεωρώ πως πρόκειται για μια ιδιαίτερα δημιουργική γυναίκα, ένα αληθινά ανήσυχο πνεύμα. Την Μαίρη τη γνώρισα σαν ζωγράφο. Οι πίνακές της με γοήτευσαν από την πρώτη στιγμή. Έκρυβαν μια μελαγχολία, τη χαμένη αθωότητα της νιότης ντυμένη με τα χρώματα του φθινοπώρου. Κάθε πίνακάς της όμως (και αυτό μου έκανε εντύπωση) συνοδευόταν από μερικούς στίχους.

Σαν πέρασε ο καιρός, η Μαίρη μου εξομολογήθηκε πως έγραφε. Έγραφε από την ψυχή της, όπως αποκάλυψε και αυτό ήταν φανερό, τουλάχιστον για μένα. Η γραφή της ήταν γεμάτη ευαισθησία και λυρισμό. Αφήνονταν οι λέξεις να καθαγιάσουν την ψυχή, όπως η βροχή το χώμα μετά από ξηρασία.

Στην ποίηση της Μαίρης συναντά κανείς τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις του. Το πάθος, η δύναμη της στιγμής, ο απόλυτος έρωτας, η απογοήτευση όταν οι προσδοκίες ματαιώνονται, η θλίψη και ο θυμός… Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, όπου περιγράφονται όλα τα παραπάνω.

Η γραφή της Μαίρης Γκαζιάνη βρίσκει ακριβώς το στόχο της: προκαλεί το θυμοειδές, δεν αφήνει αμφιβολία για όσα θέλει να πει. Δημιουργεί εικόνες, αφουγκράζεται το συναίσθημα, σε καλεί κοντά της. Κάθε ποίημά της αφήνει το δικό του ξεχωριστό στίγμα, αυτό δηλαδή που το κάνει να ξεχωρίζει στη συνείδηση του αναγνώστη.

Θύμησες μακρινές, αναμνήσεις που θα προτιμούσαμε να σβήσουμε, μνήμες που ο χρόνος συχνά ανακαλεί προκαλώντας οδυνηρούς κραδασμούς στην ψυχή , η κάθαρση που αργεί να έρθει αλλά όταν τα καταφέρει ανακουφίζει τους πληγωμένους…

Άλλωστε, ο τίτλος της συλλογής είναι ενδεικτικός. ‘Σου γράφω’ και όλα ξαναζούν μέσα από μερικές αράδες στο χαρτί…  Καλοτάξιδο, Μαίρη μου!

 ''Καληνύχτα αγαπημένε μου...

αγαπημένε μου
και τι να σου χαρίσω που δεν έχεις
να σου χαρίσω ολοστρόγγυλο τον ήλιο
για να τον δεις την ώρα που θα φεύγεις αγαπημένε μου
μια καλημέρα για το τέλος και ένα σύννεφο
να κρύψει το φεγγάρι να αντέχεις
σαν μακραίνω από σένα αγαπημένε μου
και τα κομμάτια που θα μείνουν
να ΄ναι δικά μου μόνο γιατί εγώ αντέχω
στα κομμάτια αγαπημένε μου...''

 

Σου γράφω, Μαίρη Γκαζιάνη

Εκδ. Βιβλιοπωλείο  Άβακας