Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Απλώς, χαμογελάς


-Ξέρεις ποια είναι η καλύτερη ώρα της μέρας;
-Ποια;
-Η ώρα που πας για ύπνο και κοιτάς πίσω τη μέρα που πέρασε, όσα προηγήθηκαν και χαμογελάς, όχι επειδή όλα κύλησαν ομαλά και είχες όσα ήθελες. 
Χαμογελάς γιατί μίλησες με έναν αγαπημένο φίλο και μοιραστήκατε τη στεναχώρια σας, γιατί η ζωή σου έφερε ένα αληθινό αερικό, γιατί νιώθεις ότι δικαιώνονται όσα προσπάθησες. 
Χαμογελάς ακόμα και στη σκέψη εκείνων που δεν έχεις, κι ας κοιμηθείς ακόμα μια φορά μόνος με μαξιλάρι τα όνειρά σου και σεντόνι τις ελπίδες σου. 
Χαμογελάς για εκείνους που δεν προσπάθησαν ποτέ να σε καταλάβουν, γιατί ξέρεις πως θα έρθει μια στιγμή που η όποια αλήθεια θα φανερωθεί σαν τις μάσκες που πέφτουν από τα ήδη απογυμνωμένα πρόσωπα. 
Χαμογελάς, γιατί ξέρεις πως έχεις μια τεράστια αγκαλιά ικανή να ανοίξει. 
Ξέρεις τι είναι να ζεις χωρίς αισθήματα; 
Πώς θα μυρίσεις το λουλούδι χωρίς όσφρηση; 
Πώς θα απολαύσεις το κρασί σου χωρίς γεύση; 
Γίνεται, δεν γίνεται. 
Έτσι είναι κι όταν ζεις χωρίς αισθήματα, έτσι είναι όταν δεν ξέρεις πώς είναι να ανοίγεις την αγκαλιά σου αλλά εσύ χαμογελάς γιατί ξέρεις πώς είναι, ακόμα κι όταν πονάς. 
Χαμογελάς γιατί τα μάτια σου μπορεί να έχουν πλημμυρίσει από δάκρυα, αλλά κάποια στιγμή θα κοιμάσαι στην πιο φιλόξενη αγκαλιά του κόσμου. 
Απλώς, χαμογελάς. 
Μετά, γύρισε πλευρό και αποκοιμήθηκε.

Καληνύχτα, λοιπόν


-Δεν μου αρέσουν οι καληνύχτες, σημαίνει πως κάτι τελειώνει κι εγώ δεν ήθελα να τελειώσουν οι νύχτες μαζί σου. Προτιμούσα τις καλημέρες, σαν να ξεκινούσαμε από την αρχή. Ξανά και ξανά, κι ας φτιάχναμε νέες μνήμες, νέα όνειρα. Βάζαμε ένα κομματάκι μας, ένα δικό σου- κι ας ήταν "βαρύ", μερικές φορές- κι ένα δικό μου, γκρινιάρικο σαν εμένα αλλά δεν πείραζε, γιατί ήμασταν εμείς. Καλημέρα ήθελα μόνο να σου λέω.
Έπειτα, νύχτωσε.
Καληνύχτα, λοιπόν...