Όταν ο Δημήτρης έγραψε για μένα

Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα απ' το να σε τιμά κανείς γράφοντας για σένα με αφορμή ένα έργο σου. Ο Δημήτρης Τζανακάκης από το όμορφο Ρέθυμνο μου αφιέρωσε αυτές τις γραμμές και τον ευχαριστώ από καρδιάς.

Η κοπέλα στη φωτογραφία δεν είναι Κρητικοπούλα. Είναι η συγγραφέας Νατάσα Γκουτζικίδου, πολλοί βέβαια την αναγνωρίζετε, άλλωστε μια φορά να δεις τη μορφή της δύσκολα θα την ξεχάσεις, έχει καταγωγή από την άλλη άκρη της Ελλάδας, το ακριτικό Διδυμότειχο και ζει στην Αθήνα. Γιατί τα λέω όλα τούτα: Το να γράφει -σκέφτομαι-ένας Κρητικός ή Κρητικιά συγγραφέας ένα μυθιστόρημα και η πλοκή του να εκτυλίσσεται στην Κρήτη, είναι οπωσδήποτε σημαντικό, τιμητικό, μαρτυρά σίγουρα αισθήματα όμορφα και βαθιά για τον γενέθλιο τόπο, υποδηλώνει ίσως και αιτία έμπνευσης. Αν το δούμε και μ' ένα κριτήριο που ίσως ονομαστεί και "ολίγον τοπικιστικό", ίσως και να 'ναι ηθικό χρέος του κρητικού λογοτέχνη να "τοποθετεί" την Κρήτη στο λογοτέχνημα του...

Μα, κάθε φορά που ένας και μιά συγγραφέας που δεν έχει καμμιά γενετική σχέση με την Κρήτη, γράφει κι αγκαλιάζει με τη σκέψη, την έμπνευση, τη λογοτεχνική δημιουργία την Κρήτη, το χώρο και τον άνθρωπο του νησιού μας, αυτό σίγουρα μας γεμίζει όμορφα αισθήματα εμάς εδώ στο νησί μα και τους όπου γης νομίζω Κρητικούς! Το νιώθουμε σα να 'ρχεται ένας καλότροπος και καλόσειρος μουσαφίρης στης καρδιάς μας τον οίκο, να μυείται στον δαιδαλώδη Λαβύρινθο της κρητικής ψυχής... Αυτό συμβαίνει με τη Νατάσα Γκουτζικίδου, έχει συμβεί βέβαια και με πάρα πολλούς συγγραφείς λογοτέχνες στο πρόσφατο μα κι απότερο παρελθόν, θα συμβαίνει είναι βέβαιο και στο μέλλον!... 

Το πρόσφατο μυθιστόρημα της Νατάσας Γκουτζικίδου, έχει τ' όνομα "Βροχή πάνω στην πέτρα", και η πλοκή του εκτυλίσσεται στην Κρήτη!
----

Κρήτη, 1928. Η Χρυσάνθη καμαρώνει τα τρία αγόρια της, που ανδρώνονται βλέποντας τα κύματα του Λιβυκού πελάγους, σε μια γη που στάζει θρύλους και παραδόσεις. Ο Μίνωας κάνει όνειρα για τα δώρα που θα χαρίσει στην παιδική του φίλη, τη Μάγια, ενώ την ίδια στιγμή ο Τηλέμαχος και ο Γιώργης σχεδιάζουν την επόμενη σκανδαλιά τους, πάντα υπό το βλέμμα του αυστηρού πατέρα τους και του γενάρχη παππού τους. Καθώς ο χρόνος τρέχει ανελέητα, μια δυνατή φιλία –ή μήπως ένας παράφορος έρωτας– χτίζεται πάνω στα βράχια μιας σπηλιάς και μια βεντέτα από τα παλιά, ντυμένη με όρκους σιωπής, απειλεί ζωές και σημαδεύει ό,τι με κόπο δημιουργήθηκε.

Στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γράφεται μια από τις πιο δυνατές ιστορίες ηρωισμού και τα παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια για να παρασύρουν με την ορμή τους όποιον βρεθεί μπροστά τους.

Μια τυπική κρητική οικογένεια όπου βασιλεύει ο νόμος του πατέρα, όπου η μάνα γίνεται ασπίδα για τα παιδιά της, και τρία αγόρια μεγαλωμένα τόσο ίδια, μα στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.

Τι θα συμβεί όταν τα μυστικά αποκαλυφθούν; Αντέχει ο έρωτας την απόσταση, τον χρόνο και τον πόνο που γεννά η αλήθεια; Μπορεί ένα θανάσιμο παρελθόν να συμφιλιωθεί με το παρόν και να γεννήσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον; 

Από την Κρήτη στην Αθήνα του Μεσοπολέμου και από εκεί στην Κρήτη της μάχης και του ηρωισμού, μέχρι το μεταπολεμικό Λονδίνο, οι ήρωες διηγούνται την ιστορία τους καθώς η βροχή πάνω στην πέτρα γράφει τη δική της…

----

H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου κατοικεί με την οικογένειά της, και κατάγεται από το Διδυμότειχο Έβρου. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Διατηρεί τη δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού. Νεότατη όπως βλέπετε, μα πολυγραφότατη! έχει ήδη έντεκα τίτλους βιβλίων: "Της φωτιάς και του έρωτα", "θυμήσου πόσα μου χάρισες", "Η δανάη στο παλάτι του ήλιου", "Ο χορός της νύφης", "Άγγελοι πολέμου", "Δάκρυα από αλάτι", "Γιατί λέμε...", "Οίκαδε", "Το μυστικό των αλόγων¨, "Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή", "Βροχή πάνω στην πέτρα"

..."Η αλήθεια είναι πως πάντοτε θεωρούσα την Κρήτη και την ιστορία της έναν από τους πιο γοητευτικούς τόπους της Ελλάδας, ένα κομμάτι γης όπου γεννήθηκε ο Μινωικός πολιτισμός που τόση λάμψη και επιτεύγματα χάρισε στην πατρίδα μας. Αλλά και μεταγενέστερα, ποιος μπορεί να παραβλέψει όλα τα σπουδαία γεγονότα που έλαβαν χώρα εκεί, όπως τη Μάχη της Κρήτης; Από όποια οπτική γωνία κι αν εξετάσει κανείς το νησί-ήθη, έθιμα-φιλοξενία- είναι αδύνατον να μη γοητευτεί από εκείνην. Οπότε, όταν προέκυψε το ερέθισμα, η συγγραφή του εν λόγω βιβλίου ήταν απλώς η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων".

Έτσι απάντησε η Νατάσα, όταν η δημοσιογράφος Ρίκη Ματαλλιωτάκη -θα δείτε τη συνέντευξη στο "Cretablog.gr", αναρτώ στο πρώτο σχόλιο τον σχετικό σύνδεσμο. όταν τη ρώτησε για "το πως και το γιατί", της επιλογής αυτής.

---

Τούτη, είναι η τελευταία ανάρτηση μου για το 2014, λίγο πριν τις ευχές μου για τη νέα χρονιά, που θα τις πω πιό ύστερα! και κράτησα αυτή την ανάρτηση για τη Νατάσα Γκουτζικίδου, σκόπιμα ως την τελευταία της χρονιάς, γιατί δεν είχα άλλο -έτσι συμβολικό! τιμητικό!- ευχαριστώ να πω στην συγγραφέα που με ομορφιά κι αγάπη τίμησε τον τόπο μας! Την Κρήτη που αγαπάμε! Την Κρήτη που έχουμε ακριβό φυλαχτό κατάσαρκα και εσώψυχα μας!