Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, παγκοσμίως αποδεκτό, όπως η αλλαγή του χρόνου, η αλλαγή της ώρας, η μετάβαση σε μια εποχή, βλέπω τους ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι έφτασε η ώρα της αλλαγής.
Έτσι, την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς και λίγο πριν, πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, δήθεν για να μην επαναλάβουν τα λάθη τους την επόμενη. Άλλοι, με το που φτάνει η άνοιξη, πιστεύουν πως μαζί με τα λουλούδια, θα ανθίσει και η ψυχολογία τους. Ακόμα και η αλλαγή της ώρας, είναι φορές που μας κάνει να πιστεύουμε πως το πέρασμα σε μια ολοένα μεγαλύτερη μέρα θα διορθώσει τα κακώς κείμενα της ζωής μας ή θα μας δώσει το έναυσμα να πάμε παρακάτω.
Δικαιολογίες. Στη ζωή μας, θα υπάρχουν, πάντα, κακώς κείμενα που θα μας τραβούν πίσω. Θα είναι η δουλειά μας, μια σχέση που δεν πηγαίνει καλά, ένας κακός συνεργάτης. Την αλλαγή, την κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Δεν έχει ανάγκη από δεκανίκια να στηριχθεί πάνω τους για να μην πέσει. Δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες. Αν κάτι μας τραβάει πίσω, αυτός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτός αρνείται να προχωρήσει μπροστά. Αυτός αρνείται να παραδεχτεί, αυτός αρνείται να αλλάξει. Την ευθύνη, την έχουμε εμείς. Σε πόσες δικαιολογίες να κρυφτούμε πια;
Ωστόσο, δεδομένου ότι η ώρα άλλαξε και έφτασε η άνοιξη, σκέφτομαι πως ίσως καιρός να φυσήσει ο άνεμος της αλλαγής.
Στο κάτω-κάτω, όλοι έχουμε ανάγκη από μια δικαιολογία, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου