Σπύρος Γεώργας, πινελιές στον καμβά

Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι να καταπιάνεται πεισματικά με νερομπογιές, ξυλομπογιές και μαρκαδόρους και να προσπαθεί να δώσει ζωή στο άψυχο χαρτί. Τα περισσότερα δημιουργήματά μου παρέπεμπαν ευτυχώς σε κάτι γνώριμο. Πότε ένα σπίτι στο λιβάδι, πότε η μορφή κάποιου ζώου, πότε ένα νησί με φοίνικες στη μέση του πουθενά. Στα παιδικά μου μάτια ο κόσμος της ζωγραφικής ήταν ένας κόσμος μαγικός. Ένα μικρό βασίλειο, στο θρόνο του οποίου βασίλισσα ήταν η φαντασία, η πλανεύτρα μάγισσα που συνδυάζει τα χρώματα και συνθέτει εικόνες.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η ζωγραφική ανήκει στις λεγόμενες Καλές Τέχνες. Ο ζωγράφος είναι ένας καλλιτέχνης, που ορμώμενος από την ανάγκη του να εξωτερικεύσει σκέψεις και συναισθήματα, αποτυπώνει επιδέξια στο καμβά την ίδια τη ζωή. Μέσω της τέχνης του ο ζωγράφος, όπως και ο κάθε δημιουργός, εκφράζει την προσωπική του θεώρηση επί των πραγμάτων, γεγονός που τον διαφοροποιεί από τους ομότεχνούς του. 

Οι γνώσεις μου όσον αφορά στη ζωγραφική κρίνονται περιορισμένες. Ωστόσο, θεωρώ πως κάθε έργο τέχνης βρίσκει τον τρόπο για να αγγίξει την ψυχή μας, με άλλα λόγια να μιλήσει μέσα μας. Είναι το ερέθισμα, η μνήμη που ανακαλείται μέσα από αυτό και ξυπνά την ανάμνηση. Ο αρχαίος ποιητής Σιμωνίδης ο Κείος είχε πει κάποτε τα παρακάτω σοφά λόγια, με τα οποία συντάσσομαι απόλυτα: ‘Την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν, την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν’.  

Έχω δει πολλούς πίνακες ζωγραφικής, άλλους σε μουσεία και άλλους σε εκθέσεις. Κάποιους δεν τους καταλάβαινα. Είχαν νοήματα που δεν επιθυμούσαν να μου αποκαλυφθούν, άλλοι όμως αιχμαλώτιζαν τη ματιά μου κι ας μην καταλάβαινα πάντα το γιατί. 

 

Η ζωγραφική απέκτησε για μένα μεγαλύτερη σημασία όταν  γνώρισα τον καλό φίλο Σπύρο Γεώργα- που αλλού, στο facebook. Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου μίλησε. Μέχρι τότε τον θεωρούσα απλώς μια ευγενική και διακριτική φυσιογνωμία με την οποία ‘συνυπήρχα’ αρμονικά στην ίδια ‘γειτονιά’. Αφορμή για μια περαιτέρω επικοινωνία στάθηκε ένα τραγούδι που είχα ποστάρει στον τοίχο μου. Ήταν μια μέρα άσχημη για μένα και ο Σπύρος είχε μερικές κουβέντες που πραγματικά μου έδωσαν δύναμη (δεν ξέρω αν ο ίδιος θυμάται το περιστατικό). Έκτοτε, μιλήσαμε πολλές φορές και η αρχική μου άποψη για εκείνον όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά ενισχύθηκε στο πέρασμα του χρόνου.Οι πίνακές του υπήρξαν μια μικρή αποκάλυψη για μένα. Είχα την τύχη να δω κάποιους από αυτούς από κοντά. Όπως είπα, δεν γνωρίζω από τεχνικές και ούτε παρουσιάζομαι ως ειδήμων. Για μένα όμως κάθε έργο του εκπέμπει αυτά που είναι ο Σπύρος Άνθρωπος, ο Σπύρος Καλλιτέχνης, εν ολίγοις ο Σπύρος Γεώργας. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί, οι εικόνες (δεν ξέρω καν αν είναι σωστός ο όρος) φανερώνουν μια μεγαλοπρέπεια ψυχής και μια γαλήνη που αναδύεται μέσα από μια θάλασσα συναισθημάτων. Ένας άνθρωπος πολύπλευρος, που όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ξέρει να τιθασεύει και τις λέξεις.  Σπύρο, συνέχισε να μας παίρνεις μαζί στα μαγικά σου ταξίδια…

Λίγα λόγια για τον Σπύρο Γεώργα:                      

Ο Σπύρος Γεώργας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Πήρε μαθήματα σχεδίου απ΄τον Γ. Κουζούνη και συνέχισε με ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας και Μπολόνια, καθώς και στο Palazzo Spinelli. Σημαντικό ρόλο στην πορεία του διαδραμάτισε η συνύπαρξή του με τον ζωγράφο Τ. Αλαμάνος
Τα τελευταία χρόνια οι έρευνές του ξεφεύγουν απ΄τον καθαρά δυσδιάστατο χώρο της ζωγραφικής, αναζητώντας καινούρια πλαστικά μέσα στις κατασκευές από μάρμαρο, ξύλο και μέταλλο. Η εικαστική του πορεία σφραγίζεται από επεμβάσεις-παρεμβάσεις σε νέους πολυεπίπεδους χώρους, όπου στοιχεία έκφρασης γίνονται τα στερεά υλικά. 
 Εικονογράφησε παιδικά βιβλία κι έφτιαξε αφίσες για θεατρικά έργα, μουσικά φεστιβάλ στην Αμερική, καθώς και διαφημιστικές δημιουργίες. Πρόσφατα εξέδωσε ένα βιβλίο μελέτη γύρω από τις δραστηριότητες του χρώματος στην Φύση και την Τέχνη, καθώς επίσης και τρία βιβλία για τη ζωή και το έργο του. Κ Παρθένη, του Γ. Τσαρούχη και του Γ. Μπουζιάνη, μέρος της σειράς βιβλίων-λευκωμάτων που θα ολοκληρωθεί με δεκατρείς ακόμη μεγάλους Έλληνες ζωγράφους (εκδ.Finatec). Για αρκετά χρόνια προετοίμασε υποψήφιους μαθητές του Α.Σ.Κ.Τ.
 Καθοριστικό, (σύναξη εικόνων ζωής τ’ονόμασε), υπήρξε για τον ίδιο το οδοιπορικό του στην Ασία (Οδυσσός, Τραπεζούντα, Ερζερούμ, Κασπία Θάλασσα) 1995-1996.
Το 2005 δημιούργησε με την Μαρία Χρήστου την Gallery of Art Τεχνηέντως Print Paint.  Έργα του βρίσκονται σε Δημοτικές Πινακοθήκες και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ατομικές Εκθέσεις

Κέρκυρα 1991, Δημοτικό Θέατρο

Αθήνα 1993, Πνευματικό Κέντρο

Κόρινθος 1994,Αίθουσα «Το πανηγύρι των τρελλών»

Αθήνα 1998, Γκαλερί «Δημόκριτος»
Αθήνα 2006, Gallery of Art Τεχνηέντως

Ομαδικές Εκθέσεις

Αθήνα ,1986

Κέρκυρα,1991

Κόρινθος,1992

Βενετία, 1992

Λάρισα, 1993

Θεσσαλονίκη, 1993

Ουάσιγκτον, 1994

Κόρινθος, 1995

Αθήνα, 1997

Νέα Ορλεάνη, 1997

Αθήνα, 1999
Αθήνα, 2000
Αθήνα, 2001
Αθήνα, 2002
Αθήνα, 2003
Αθήνα, 2004
Αθήνα, 2005
Αθήνα, 2006
Αθήνα, 2007
Αθήνα, 2008
Πειραιάς, 2009 UNESCO
Αθήνα, 2010
Αθήνα, 2011
Εύβοια2012

(Πηγή:  http://www.pinakes.com.gr)