Όταν διάβασα πριν οκτώ μήνες περίπου το προτελευταίο μυθιστόρημα της Νατάσας Γκουτζικίδου ‘’Θυμήσου πόσα μου χάρισες’’, ακουγόταν ο παφλασμός των κυμάτων πάνω στα βράχια που αντηχούσε στα αυτιά μου.
Όταν διάβασα πριν δύο εβδομάδες το τελευταίο μυθιστόρημά της ‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’, άκουγα το χλιμίντρισμα των αλόγων και ένοιωθα την ανάσα τους στο πρόσωπό μου.
Δεν υπερβάλω, διόλου. Έτσι γράφει και… περιγράφει η Νατάσα Γκουτζικίδου. Με την πένα της δεν γράφει απλά. Θα έλεγα ότι ζωγραφίζει, αλλά και συνθέτει ήχους με τη μουσική της φύσης πάνω στο χαρτί ενός βιβλίου. Του δικού της βιβλίου.
‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’ είναι η θεματική συνέχεια του προ εξαετίας μυθιστορήματός της, ‘’Το μυστικό των αλόγων’’.
Εδώ συναντάμε την Άννα, σε μεγάλη πλέον ηλικία, που αποφασίζει μετά το θάνατο του συντρόφου της, να νοικιάσει το ιπποφορβείο, του οποίου είναι ιδιοκτήτρια.
Από αυτή τη στιγμή, ξεκινάει και η πλοκή του έργου. Και γράφω ‘’έργο’’ γιατί η πλοκή του μυθιστορήματος είναι κινηματογραφική. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, με ένα φυσικό τρόπο χωρίς να μπερδεύουν και να κουράζουν τον αναγνώστη.Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος εμφανίζονται σταδιακά, δεν ενοχλούν και δεν παραπλανούν με την παρουσία τους, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για τη συνέχεια της υπόθεσης.
Έτσι ο αναγνώστης θα μπει και θα κατανοήσει την ψυχολογία και την προσωπικότητα των ηρώων. Θα τους αισθανθεί δικούς του ανθρώπους, οικείους. Και αυτό το πετυχαίνει αβίαστα και φυσικά, η Νατάσα. Οι χαρακτήρες των ηρώων εξαιρετικά ενδιαφέροντες και άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους και με την υπόθεση.
Τίποτα δεν είναι περιττό στα μυθιστορήματα της Νατάσας Γκουτζικίδου και τίποτα τυχαίο.
‘’ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ’’ δεν είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα, δεν είναι μεταφυσικό, δεν είναι περιπετειώδες, δεν είναι ψυχολογικό, δεν είναι αστυνομικό, δεν είναι μυστηρίου….
Γιατί πολύ απλά….. είναι όλα τα προηγούμενα σε ένα. Τόσο αριστοτεχνικά δεμένα μεταξύ τους, που το μυστήριο εμπλέκεται στον έρωτα, ο έρωτας στην περιπέτεια, η περιπέτεια στο μεταφυσικό, το μεταφυσικό εμπλέκεται στο ψυχολογικό, το ψυχολογικό στο αστυνομικό.
Η γραφή της Νατάσας είναι απλή, κατανοητή, γρήγορη, εύστροφη. Μια συγκροτημένη γραφή, που προδίδει και τη συγκροτημένη σκέψη της συγγραφέως. Το βιβλίο διαβάζεται ακούραστα, έχει ρυθμό και ένταση από την πρώτη σελίδα. Δεν θα κάνει αυτό που λέμε ‘’κοιλιά’’, σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Κάθε σελίδα είναι και μια αποκάλυψη για τη συνέχεια.
Αλλά αν συνεχίσω να γράφω τη γνώμη μου για το ‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’, θα γράψω κι εγώ μυθιστόρημα εδώ μέσα. Επομένως, σας αφήνω να προχωρήσετε στην ανάγνωση του βιβλίου της Νατάσας Γκουτζικίδου, για να ανακαλύψετε ακόμη πιο πολλά από αυτά που σας… μαρτύρησα εγώ!
Νατάσα, καλή συνέχεια…
©Σωκράτης Σημαιοφορίδης
30/8/2013
Όταν διάβασα πριν δύο εβδομάδες το τελευταίο μυθιστόρημά της ‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’, άκουγα το χλιμίντρισμα των αλόγων και ένοιωθα την ανάσα τους στο πρόσωπό μου.
Δεν υπερβάλω, διόλου. Έτσι γράφει και… περιγράφει η Νατάσα Γκουτζικίδου. Με την πένα της δεν γράφει απλά. Θα έλεγα ότι ζωγραφίζει, αλλά και συνθέτει ήχους με τη μουσική της φύσης πάνω στο χαρτί ενός βιβλίου. Του δικού της βιβλίου.
‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’ είναι η θεματική συνέχεια του προ εξαετίας μυθιστορήματός της, ‘’Το μυστικό των αλόγων’’.
Εδώ συναντάμε την Άννα, σε μεγάλη πλέον ηλικία, που αποφασίζει μετά το θάνατο του συντρόφου της, να νοικιάσει το ιπποφορβείο, του οποίου είναι ιδιοκτήτρια.
Από αυτή τη στιγμή, ξεκινάει και η πλοκή του έργου. Και γράφω ‘’έργο’’ γιατί η πλοκή του μυθιστορήματος είναι κινηματογραφική. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, με ένα φυσικό τρόπο χωρίς να μπερδεύουν και να κουράζουν τον αναγνώστη.Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος εμφανίζονται σταδιακά, δεν ενοχλούν και δεν παραπλανούν με την παρουσία τους, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για τη συνέχεια της υπόθεσης.
Έτσι ο αναγνώστης θα μπει και θα κατανοήσει την ψυχολογία και την προσωπικότητα των ηρώων. Θα τους αισθανθεί δικούς του ανθρώπους, οικείους. Και αυτό το πετυχαίνει αβίαστα και φυσικά, η Νατάσα. Οι χαρακτήρες των ηρώων εξαιρετικά ενδιαφέροντες και άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους και με την υπόθεση.
Τίποτα δεν είναι περιττό στα μυθιστορήματα της Νατάσας Γκουτζικίδου και τίποτα τυχαίο.
‘’ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ’’ δεν είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα, δεν είναι μεταφυσικό, δεν είναι περιπετειώδες, δεν είναι ψυχολογικό, δεν είναι αστυνομικό, δεν είναι μυστηρίου….
Γιατί πολύ απλά….. είναι όλα τα προηγούμενα σε ένα. Τόσο αριστοτεχνικά δεμένα μεταξύ τους, που το μυστήριο εμπλέκεται στον έρωτα, ο έρωτας στην περιπέτεια, η περιπέτεια στο μεταφυσικό, το μεταφυσικό εμπλέκεται στο ψυχολογικό, το ψυχολογικό στο αστυνομικό.
Η γραφή της Νατάσας είναι απλή, κατανοητή, γρήγορη, εύστροφη. Μια συγκροτημένη γραφή, που προδίδει και τη συγκροτημένη σκέψη της συγγραφέως. Το βιβλίο διαβάζεται ακούραστα, έχει ρυθμό και ένταση από την πρώτη σελίδα. Δεν θα κάνει αυτό που λέμε ‘’κοιλιά’’, σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Κάθε σελίδα είναι και μια αποκάλυψη για τη συνέχεια.
Αλλά αν συνεχίσω να γράφω τη γνώμη μου για το ‘’Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή’’, θα γράψω κι εγώ μυθιστόρημα εδώ μέσα. Επομένως, σας αφήνω να προχωρήσετε στην ανάγνωση του βιβλίου της Νατάσας Γκουτζικίδου, για να ανακαλύψετε ακόμη πιο πολλά από αυτά που σας… μαρτύρησα εγώ!
Νατάσα, καλή συνέχεια…
©Σωκράτης Σημαιοφορίδης
30/8/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου