Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Η λογοτεχνία του φανταστικού και άλλα.... παραμύθια.

Σαν παιδί, με θυμάμαι να κυκλοφορώ αρκετά συχνά με ένα βιβλίο στα χέρια. Δεν ξέρω πώς και γιατί, ίσως και να μην έχει σημασία, ανυπομονούσα ωστόσο να μάθω να διαβάζω. Ενίοτε, παρίστανα πως ξέρω. Έπαιρνα μια εφημερίδα του πατέρα μου και το ανάλογο σοβαρό ύφος και άρχιζα να λέω τα δικά μου, πείθοντας όποιον δεν ήξερε την ηλικία μου πως πράγματι γνωρίζω γραφή και ανάγνωση. Διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου δίχως διάκριση. Άλλωστε, στα παιδικά μου μάτια καθετί μπορούσε να με μυήσει στα μυστικά ενός άλλου κόσμου. Ωστόσο, πάντοτε έτρεφα ιδιαίτερη αγάπη για τη λογοτεχνία του φανταστικού. Μέσα από το συγκεκριμένο είδος 'ζωντάνευαν' νεράιδες, μάγοι, νάνοι, κύκλωπες και άλλα φανταστικά όντα, που με αφετηρία τις σελίδες κάποιου βιβλίου γίνονταν μέρος της δικής μου πραγματικότητας. Αυτός ωστόσο που έχαιρε της προτιμήσεώς μου, περισσότερο από κάθε άλλον, ήταν ο Ιούλιος Βερν. Είτε ήσουν ο συνταξιδιώτης του σε ένα ταξίδι με αερόστατο, είτε βουτούσες 20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, αισθανόσουν πως όλα είναι πιθανά. Η λογοτεχνία του φανταστικού είναι ένα είδος με δικούς του κώδικες. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μάκης Πανώριος, το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως αναφέρεται σε φαινόμενα αντίθετα με ό,τι η επιστήμη ορίζει ή που χαρακτηρίζονται από τη σύγκρουση μεταξύ ορθολογικού -ανορθολογικού. 
Η φανταστική λογοτεχνία, σαν είδος, κάθε άλλο παρά σύγχρονο είναι. Ανατρέχοντας πολλούς αιώνες πίσω, θα συναντήσουμε δεκάδες κείμενα όπου η μυθοπλασία και η πραγματικότητα 'συμβιώνουν΄ με έναν μοναδικό τρόπο, δίνοντάς μας έργα, όπως 'Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ', ο΄Δράκουλας', 'Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων' και δεκάδες άλλα. Τα περισσότερα από αυτά, ωστόσο, δεν είναι απλώς φανταστικές ιστορίες, αποκύημα της φαντασίας κάποιου, αλλά μέσο που χρησιμοποιείται στα χέρια ενός ικανού συγγραφέα για να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της εποχής του. Στις  περισσότερες περιπτώσεις, η ζοφερή ατμόσφαιρα της πραγματικότητας μεταφέρεται με τρόπο ''σκοτεινό' στις σελίδες ενός βιβλίου, παιρνώντας μηνύματα κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα. 
Σαν είδος, έχει εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου θα έλεγα πως είναι μάλλον... παρεξηγημένο! Ωστόσο, δεν λείπουν οι σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς που τολμούν να αναμετρηθούν με τη φαντασία τους και να δώσουν εξαίσια κείμενα. Άλλωστε, κάθε βιβλίο είναι μοναδικό και μιλά διαφορετικά στην ψυχή του καθενός μας!

2 σχόλια:

  1. όμορφη ανάρτηση και μεγάλη αλήθεια.
    Μέσα από το φανταστικό κόσμο, οι συγγραφείς των αναγνωσμάτων αυτών, μας περνάνε πολλά - πολλά μυνήματα.
    Άλλωστε και τα παραμύθια, το ίδιο δε κάνουν?
    Αρκεί να έχεις ανοιχτή ψυχή για να τα παίρνεις και να τα επεξεργάζεσαι..Καλημέρα κ καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα και καλή βδομάδα!! Ο κόσμος των παραμυθιών και του φανταστικού πράγματι μαγεύει... Αλλά μόνο οι ανοιχτές ψυχές είναι σε θέση να κατανοήσουν τα νοήματά τους, συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή