Όταν ήμουν παιδί σιχαινόμουν το σκοτάδι και δεν ήταν το μόνο. Κοιμόμουν πάντα με φωτάκι στο δωμάτιό μου και όταν έκλειναν τα φώτα λόγω απροειδοποίητης διακοπής ρεύματος, η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Μεγαλώνοντας άρχισα να εξοικειώνομαι μαζί του μελετώντας το.
Ξέρεις τι είναι αυτό που τρομάζει τελικά περισσότερο τους ανθρώπους; Δεν είναι το σκοτάδι, είναι το φως που το διαπερνά και δημιουργεί μικρά κενά στα ''τοιχώματά'' του. Τότε είναι που δημιουργούνται οι σκιές, αυτές που στην ανθρώπινη φαντασία μεγεθύνονται και μας τρομάζουν γιατί δίνουν σάρκα και οστά στους φόβους μας.
Το τι βλέπει ο καθένας σε μια σκιά είναι σχετικό. Άλλος βλέπει φαντάσματα και άλλος πόθους ενσαρκωμένους. Το θέμα είναι ότι η σκιά γιγαντώνεται σύμφωνα με την ψυχή που κουβαλάς. Όσο πιο ''καθαρή'' είναι η ψυχή σου, τόσο πιο εύκολα μπορείς να εξαφανίσεις τη σκιά και το αντίστροφο.
Στην πράξη, το σκοτάδι είναι ένας συμβολισμός γι' αυτό και στα δύσκολα βλέπουμε σκοτάδι τριγύρω μας.
Εσύ που μπορείς να δεις και σκιές είσαι μάλλον τυχερός...
Γιατί στην πραγματικότητα μπορείς να δεις φως, απλώς δεν το γνωρίζεις...
Και ξέρεις, δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο από μια φωτεινή ψυχή, από μια ψυχή που δεν φοβάται να ανοίξει φτερά και να πετάξει.
Δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο από μια ψυχή που δεν φοβάται να αντιμετωπίσει μιαν άλλη, εξίσου ''καθαρή'' με αυτήν... Να αναμετρηθεί μαζί της, γιατί όχι;
Ξέρεις τελικά τι τρομάζει περισσότερο τους ανθρώπους από το σκοτάδι; Το Φως.
Αλλά η μισή μαγεία ανήκει στη σκιά...
